گسترش اعتراضات کارگری به پالایشگاه ها و صنایع نفت

مجید ناصری، عضو کارگروه کارگران، مزدبگیران و فرودستان شورای مدیریت گذار 

اعتراضات کارگری در صنایع نفت گسترش می یابند

کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در حالی چهل و نهمین روز اعتصاب شان را پشت سر گذاشتند که دامنه اعتراضات کارگری به پالایشگاه های آبادان، پارسیان و قشم، پتروشیمی لامرد و پالایشگاه فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی کشیده شده است که این امرمی تواند در عین حال که برای مردم ما به طور عام و طبقه کارگر و مزدبگیران و فرودستان به طور خاص بارقه امیدی باشد برای نجات از زندگی در زیر خط فقر و فلاکت و فسادی که همه اندام جامعه ایران را فراگرفته است، برای رژیم جمهوری اسلامی هم می تواند فشاری کشنده بر گلوگاه حیاتی اش باشد. چرا که بخش عمده بودجه ای که صرف سرپا نگه داشتن دم و دستگاه سرکوب وتداوم جنگ های صدور ارتجاع مذهبی در خاورمیانه و کشورهای افریقا می گردد، از محل صدور نفت خام و یا نفت تصفیه شده که مستقیما مرتبط با کارگران این صنایع هست، تامین می شود.

تاکنون رژیم حاکم در خلال ۴۱ سال تلاش کرده که کارگران استخدامی صنایع نفت و پتروشیمی را “راضی” نگه دارد تا بتواند از نظر تامین بودجه حیاتی خود در مضیقه نباشد، اما تورم عنان گسیخته همراه با بحران اقتصادی، تحریم های بین المللی و صد البته اختلاس های نجومی از اموال عمومی، موجب شده که کارگران صنایع نفت و گاز و پتروشیمی که روزگاری مشکل مالی و معیشتی نداشتند، به سمت خط فقر سوق داده شوند. که همین امر، همراه با آگاهی “ملی” و آگاهی طبقاتی کارگران، بسترجنبش های اعتراضی وسیعی را فراهم کرده است و به همین خاطر منطقه نفت خیز خوزستان پیشگام اعتراضات کارگری در ایران شده و دامنه این اعتراضات هر روز وسیع تر و وسیع تر می شود. که امروز مشاهده می کنیم که دیگر “شرکت نیشکرهفت تپه” تنها نیست وپژواک صدای اعتراضی آنان تمام مناطق صنعتی خوزستان و از جمله:

– پالایشگاه آبادان

– پالایشگاه نفت سنگین قشم

– پالایشگاه ماهشهر

– پالایشگاه پارسیان

– پالایشگاه سپهرلامرد

– پالایشگاه فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی کنگان

– عسلویه و منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی

– شرکت اکسیردر فاز ۱۳

را فرا گرفته و به این ترتیب گفته می شود بیش از ده هزار کارگر در پالایشگاه های سراسر کشور دست از کار کشیده و به این اعتصاب پیوسته اند.

دلایل اعتراضات کارگری در صنایع نفت و پتروشیمی

کارگران معترض با بیان اینکه هیچ نظارتی بر شرکت‌های پیمانکاری اعمال نمی‌شود؛ نسبت به پایین بودن حقوق و دستمزد خود معترض هستند. آنان می گویند: دستمزد ما ناعادلانه است؛ ما به نسبت کار سختی که انجام می‌دهیم، دستمزد پایینی دریافت می‌کنیم؛ همین دستمزدهای ناچیز هم با تاخیر بسیار پرداخت می‌شود؛ در ضمن از امنیت شغلی و امید به آینده بی‌بهره هستیم و هر لحظه ممکن است کار خود را از دست بدهیم. کارگران نسبت به عدم پوشش قانون کار در این منطقه معترض هستند و می گویند که: هیچ حمایتی از ما صورت نمی‌گیرد و بدون حمایت‌های قانون کار مشغول به کار هستیم. ناگفته نماند که علاوه بر بحران های اقتصادی و تورم ناشی از سیاست های ویرانگرانه رژیم حاکم، کارگران در این مناطق با واسطه گری شرکت‌های پیمانکاری که خارج از گستره‌ی قانون کار مشغول به فعالیت هستند، کار می کنند و از طریق همین شرکت های واسطه استثمار مضاعف می شوند.

به گزارش خبرنگار ایلنا: خصوصی‌سازی‌های لایه‌لایه تحت عنوانِ «برون‌سپاری‌»، کارگران متخصص و فنی را از همه حق و حقوق خود محروم کرده است؛ سالهاست که در همه صنایع مادر کشور، شرکت‌های پیمانکاری ریز و درشت مثل قارچ از زمین سربرآورده‌اند و هر کدام گروهی از کارگران را به زیر مجموعه‌ی خود کشانده‌اند؛ کارگرانی که دیگر نه با یک مجموعه دولتی و باپشتوانه که با لطف و قهر مدیران یک شرکت طرف هستند. وازپوشش های حمایتی قانون کار بی بهره هستند و هیچ آینده ای ندارند.

به عنوان مثال: یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین کلونی‌های شرکت‌های پیمانکاری، پایتخت نفت و گاز ایران یعنی عسلویه است. در پارس جنوبی، تعداد کارگران پیمانکاری، بیش از دو برابر کارگران رسمی و قراردادی رویهم است و این کارگران که توسط شرکت‌های برنده در مناقصه‌های گوناگون، به کار گرفته می‌شوند، فاصله‌‌ طبقاتیِ فاحشی میان خود و همتایان رسمی و قراردادی خود مشاهده می‌کنند؛ فاصله‌ای که با کنشگری، مطالبه‌گری و حتی تشکل‌یابی (البته درصورت امکان، چرا که کارگر قرارداد موقت پیمانکاری آنهم در منطقه‌ای خارج از شمول قانون کار اصولاً امکان ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری را ندارد) قابل رفع شدن نیست؛ تا گروهی از کارگران پیمانکار شاغل در یک پالایشگاه می‌آیند با یک کارفرما مذاکره کرده و بر سر حقوق شغلی خود چانه‌زنی کنند، کارفرمای پیمانکار عوض می‌شود و دیگری جای او را می‌گیرد؛ این دیگری به احتمال زیاد به هیچ‌وجه به تعهدات مرقوم شده و کتبیِ کارفرمای قبلی، خود را پایبند نمی‌داند و همه چیز دوباره از صفر شروع می‌شود.

آیا رژیم قادر به پاسخگویی به خواسته های کارگران است؟

البته استثمار مضاعف کارگران که با قرارداد سفید در اینگونه شرکت های واسطه پیمانکاری کاری می کنند یک نوع سیاست اقتصادی است که رژیم در سراسر کشور اعمال می کند و از این طریق حاصل دسترنج کارگران و زحمتکشان را در جیب آقازاده هایی می ریزد که سراداران سپاه، عوامل و دستجات امنیتی، وزرا و خانواده هایشان هستند که در کارخانجات و صنایع و حتی شرکت های پیمانکاری واسطه بزرگ در هیبت کارفرما ظاهر می شوند و نتیجه دیگرش این هست که فریاد نیروی کاراز بیدادگری کارفرمایان اختلاس گر و دزد در ایران به هیچ جایی نمی رسد زیرا آنانی که باید دادرسی کنند خود همان دزدان و یا عوامل آنان هستند. لذا می بینیم که همزمان با اعتصاب و اعتراض حق طلبانه و مدنی کارگران، بلافاصله سر و کله نیروی سرکوب و عوامل امنیتی و اطلاعاتی پیدا می شود و به جای اینکه دزدان و اختلاس گران و کارفرمایانی که حقوق و دستمزد کارگران را نپرداخته اند، دستگیر شوند، فعالین کارگری دستگیر شده و به زندان می افتند که نمونه عینی آن تعداد زیادی از فعالین کارگری هستند که هم اینک به دلایل واهی در زندان هستند.

به همین خاطر است که به یقین می توان گفت که درزیر سلطه این رژیم نه کارگران و مزدبگیران به حقوق خود خواهند رسید و نه زنان از قید قوانین ارتجاعی رها خواهند شد، انتظار اینکه کارگران در زیر سلطه این رژیم به حقوق خود برسند همانند انتظار مردم ایران از اصلاح طلبانی است که خود از رانت خواران فاسدی بودند که در لباس اصلاح گری در بین خلق ظاهر شده بودند. زیرا آنچه در برنامه این رژیم نیست و رژیم اساسا به فکر آن نیست، مصالح مردم ایران وبه ویژه مصالح کارگران و زحمتکشان هست . لذا بارقه های امید به آینده بهتر تنها زمانی خواهد تابید که مردم ایران با همه اقشار و طبقات و تنوعاتش از سلطه این رژیم در کلیت اش نجات پیدا کند و آن را به زباله دانی تاریخ بسپارند. امری که امروز طیف عظیم کارگران و مزدبگیران از معلمین آموزش و پرورش گرفته تا پرستاران و کادرهای بهداشتی و خدمت رسانی سراسر کشور بیش از هر روشنفکری به آن پی برده اند.

بیشتر بخوانید: صفحه کارگران، مزدبگیران و فرودستان شورای مدیریت گذار

*مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.