نگاهی بر ابتدا و پایان تجمع بازنشستگان در ۱۹ آبان ۹٨

سروش آزادی-

حوالی ساعت ۱۰ صبح به مقابل ساختمان سازمان مدیریت وبرنامه ریزی رسیدم. و از آنجا که زمان تجمع از قبل اعلام شده بود، نیروهای انتظامی و امنیتی در گروههای کوچک و بزرگ کل منطقه را پوشش داده بودند. چند ماشین ون بصورت آماده و با درهای باز برای دستگیری ها، در طی خیابان پارک شده بود. به گفته یک بازنشسته  از حوالی هشت صبح مشغول متفرق کردن تجمعات کوچک بودند که در ساعت مقرر گسترده نشود. تعداد اندکی از بازنشستگان در گروههای چندنفره و جدا از هم در حال صحبت بودند. مسیر خودم را به سمت میدان بهارستان ادامه دادم و در اول خیابان با تجمع نسبتا بزرگتری از بازنشستگان مواجه شدم. با توجه به گفته های حاضرین، میانگین حضور بازنشستگان که از ساعت ۸ متفرق گشته اند و یا در آن ساعت در مکان حاضر بودند، به دوهزار نفر برآورد نمی شود! اما تعداد بازنشستگان در ساعت ۱۰ و ۳۰ دقیقه به کمتر از چندصدنفر می رسید. بازنشستگان فولاد، کشوری، تامین اجتماعی و معلمان از جمله شرکت کنندگان بودند.

اگرچه دهها نهاد صنفی با تبلیغات وسیع در شبکه های اجتماعی، در پروسه فراخوان امروز نقش داشتند، اما «آغاز و انجام و پایان» تجمع ۱۹ آبان بازنشستگان از «سازماندهی و مدیریت» قابل دفاعی برخوردار نبود. برای جمع شدن گروههای پراکنده (و پس از فشارهای امنیتی و انتظامی به شرکت کنندگان) نظر جمعی وجود نداشت؛ برخی معتقد بودند که برویم در وسط میدان بهارستان بایستیم، بعضی میگفتند که برویم جلوی ساختمان برنامه، بعضی گفتند که پیاده به سمت دانشگاه تهران حرکت کنیم تا مردم هم حمایت کنند، مادری از کیف دستی دو آفیش دست نوشته بیرون آورد و با پسر خود آنرا در مقابل صورت خود گرفتند،…

نیروهای انتظامی بسادگی توانستند تا حاضرین را به سمت متروی بهارستان هدایت کنند، تا کار تجمع را یکسره سازند! تعدادی از عناصر اطلاعاتی بطور مداوم فیلم و عکس می گرفتند.

با اینحال فرصت خوبی به دست آمد و تجمعات کوچک بالای خیابان با تجمع پائین به هم رسیدند و شعارها سر دادند.

این تشتت نظر نشان می دهد که نهادهای صنفی در پشت فراخوان امروز، برنامه جمعی روشنی از شرکت بازنشستگان در طی حرکت تجمع نداشتند. روند تجمع بیشتر فردی و یا در گروههای کوچک پیش رفت و انتخاب شعارها نیز بر این سیاق انتخاب می شد.

جای خالی کثیری از بازنشستگان سراسرکشور خصوصا از تهران که بیش از سیصدهزار بازنشسته دارد، در این تجمع خالی بود.

شاید رفع ابهامات و چالش های تجمع ۱۹ آبان به کار تجمع ۲۱ آبان بیاید:

– مدیریت هماهنگ کننده تجمع مشخص باشد. و هماهنگی عملی نهادهای صنفی در زمان تجمع (شعارها، شیوه مطالبه محوری، نحوه تداوم و پایان تجمع، برنامه ریزی جمعی لازم دارد).

– درصورت جلوگیری از تجمع توسط نیروهای امنیتی- انتظامی راهکارهای مناسب درنظر گرفته شود. (فرضا اگر صف بازنشستگان را پراکنده کردند چگونه به ادامه حرکت ادامه دهند که مثل ۱۹ آبان نشود).

– تعیین شعارهای محوری و مطالبات بازنشستگان و طرح مداوم آن در طی حرکت.

– دعوت از رسانه ها برای تبلیغ حرکت و مطالبات بازنشستگان.

– جمع بندی از روند تجمع به بازنشستگان در کانالها منتقل شود تا تجمعات بعدی با اقبال عمومی تر و اتحاد بیشتر توام باشد.

– چرا با تعیین دو روز تجمع در زمان کوتاه و هزینه های بیشتر، به تجمع سراسری در یک روز نمی اندیشیم.

– دعوت از غیر بازنشستگان در تجمع چه ایرادی دارد که در هیچ یک از کانالها تبلیغ نمی شود!؟

از آنجا که بنده شاهد تجمع بودم با صدق نظر سعی کردم آنچه که به نظرم می رسد در این متن بیاورم. و امیدوارم که دست اندرکاران نهادهای صنفی متناسب به تمامی ضعفها و کاستی هائی که برای تدارک تجمعات صنفی وجود دارد، با شیوه های بدیع بتوانند راهکارهای «مطالبه محوری» در تجمعات صنفی را رونق دهند. چنین باد.

* منبع: تلگرام حامیان شورا

«مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.»