درحالی‌که چیزی به پایان سال نمانده خبری از توزیع بسته‌های حمایتی مانند بسته‌های اقلام غذایی نیست. این در حالی است که به دلیل تورم بالا معیشت کم‌درآمد‌ها ازجمله کارگران حداقلی‌بگیر بسیار سخت شده است.
میانگین نرخ تورم ماههای اخیر حداقل 40 درصد وبرای کارگران که سبد کالاهای اساسی آنان متفاوت است بیش از این میزان بوده است اما از بسته های حمایتی که وعده آن داده شده بود خبری نیست. شورش بنزین را هم چون پایان یافته می بینند به بهانه ادغام آن با یارانه نقدی قصد دارند از 100 هزار تومان فعلی به حدود 72 هزار تومان برسانند.
به گفته هادی سعادتی عضو هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران نه تنها امسال توزیع بسته‌های حمایتی کمتر از قبل بوده، که بسته های قبلی هم که توزیع شده «محدود به چند کلانشهر بوده و ساکنان بسیاری از شهر‌ها و روستا‌ها بسته‌ای دریافت نکرده‌اند.» همچنین «این بسته‌ها در موارد زیادی به دست کارگران نرسیده، یعنی وعده داده‌اند و کارگر را به فلان مرکز و بهمان جا فرستاده‌اند، اما نهایتا او نتوانسته بسته را دریافت کند.»
سرنوشت وعده های داده شده و وضعیت فلاکت بار مزد و حقوق بگیران که با دستمزدی چند برابر زیر خط فقر مجبور به تحمل تورمی حدود 60 درصدی بدون بسته های حمایتی هستند،نشان می دهد که تا وقتی همین بساط حاکم است، هر باند و دسته ای چه پیر باشند چه جوان، با هر عده ای که بر سر کار بیایند، کمترین بهبود واقعی در زندگی و معیشت مزد و حقوق بگیران پدید نمی آید و همه وعده ها غیرواقعی و هدفش صرفا فریب مردم و وارد شدن در ارکان قدرت است.
