“کمپین لغو تحریم”، ابزار سیاسی برای توجیه بی کفایتی رژیم در مدیریت فاجعه شیوع کرونا

روز پنجشنبه ۲۶ مارس، وزارت دارایی آمریکا ۲۰ فرد و شرکت مستقر در ایران و عراق را به اتهام قاچاق اسلحه به سوریه و یمن، فروش نفت ایران به دولت سوریه، پول شویی و کمک به بازوهای جاسوسی سپاه پاسداران و گروه های شبه نظامی در منطقه از جمله “کتائب حزب‌الله” و “عصائب اهل حق” مورد تحریم قرار داده است.

در عین حال در گزارش وزارت خزانه داری آمریکا بار دیگر تاکید شده که تحریم‌های ایران شامل غذا، دارو، تجهیزات پزشکی و کمک‌های انسان‌دوستانه نیست.

وزارت خزانه داری قبلا در روز ۷ ماه مارس نیز اعلام کرده بود که ارسال دارو و خدمات پزشکی به ایران برای مبارزه با ویروس کرونا قانونی است و مشمول تحریم ها نیست و اضافه کرده بود که اسناد حاکی از آنست که شرکت های ایرانی فعال در حوزه سلامت و بهداشت از ماه ژانویه توانسته اند بدون هیجگونه مانعی اینگونه خدمات از جمله بسته های تشخیص کرونا را به کشور وارد کنند.

اما اکنون جمهوری اسلامی با راه انداختن “کمپین لغو تحریم برای دست یابی به دارو و تجهیزات پزشکی” در تلاش است تا از جان مردم و فاجعه شیوع ویروس کرونا، ابزاری سیاسی در توجیه بی کفایتی خود در مدیریت این بحران بسازد.

این در حالی است که پیش از این، هم رئیس بانک مرکزی و هم سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی به تحریم نبودن ورود دارو و تجهیزات پزشکی اعتراف کرده و از وجود امکانات مالی و اقدام مشخص برای ورود این اقلام سخن گفته اند.

برای نمونه عبدالناصر همتی رئیس بانک مرکزی ۱۰ بهمن ماه گذشته در گفتگو با اقتصاد آنلاین، از تامین منابع مالی توسط این بانک نزد یک بانک سوئیسی خبر داد که بالغ بر دو میلیون و پانصد هزار دلار برای اولین محموله دارویی به این بانک پرداخت شده است.

چهار روز بعد از آن یعنی ۱۴ بهمن ماه نیز عباس موسوی سخنگوی وزارت خارجه در یک نشست خبری ودر واکنش به ایجاد کانال بشردوستانه از جانب سوییس برای ورود دارو و مواد غذایی گفت: “ما چیزی به نام کانال بشردوستانه یا مشابه آن را به رسمیت نمی شناسیم. دارو و غذا تحریم نبوده است که کانالی برای آن ایجاد کرده و سر و صدا برایش ایجاد کنند. از نظر ما این اهمیتی ندارد و رسانه ها بیش از حد به آن نپردازند.”

باید در نظر داشت که این اظهار نظرها، حدود ۲۰ روز قبل از اولین اطلاع رسانی وزارت بهداشت و درمان به شیوع ویروس کرونا در ایران صورت گرفته و این خود نمایانگر ابعاد پنهان کاری رژیم برای تبدیل موضوع کرونا و بحث دارو و تجهیزات پزشکی، به ابزاری سیاسی و نه در جهت “رفع تحریم” بلکه  تامین منابع پول نقد و چپاول آن توسط باندهای قدرت است.

بی جهت نیست که دیوید ساسولی، رئیس پارلمان اروپا گفته است “ایرانی ها از اتحادیه اروپا کمک برای تجهیزات پزشکی و بهداشتی نمیخواهند، فقط پول میخواهند” و در همین راستاست که علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی پیشنهاد دولت آمریکا برای هرگونه کمک به ایران را رد و اوائل این هفته هیات اعزامی سازمان پزشکان بدون مرز که به دعوت وزارت بهداشت و همراه با تجهیزات پزشکی به ایران آمده بودند را از کشور اخراج کرد.

اگر برای جمهوری اسلامی ذره ای احساس مسئولیت در قبال سلامتی و جان مردم ایران مطرح بود، منابع صندوق توسعه ملی (ذخیره ارزی) که درهای آن همواره برای سپاه و گروه های شبه نظامی نیابتی در منطقه باز است و نیز منابع عظیم مالی چون بنیاد مستضعفان و آستان قدس رضوی و دهها نهاد مالی دیگر تحت سلطه علی خامنه ای، می توانست با توجه به تحریم نبودن واردات دارو و تجهیزات پزشکی، صَرف طرحی برای بسیج بهداشتی و درمانی ملی و پیش گیری از فاجعه ای باشد که در راه است.

حتی در زمینه رفع تحریم های اقتصادی که ربطی به واردات غذا و دارو و تجهیزات پزشکی ندارد نیز، اگر اندک خرد سیاسی درکار بود، منادیان “کمپین رفع تحریم” می توانستند به جای لجبازی و ستیزه جویی های بی منطق چهل ساله با آمریکا و غرب و با پذیرش انواع پیشنهادات و میانجی گری ها در زمینه گفتگو و مذاکره، به توافقی همه جانبه برای رفع همه تحریم ها و بازگشت به جامعه جهانی بر اساس منافع ملی دست یابند. انتظاری که در قاموس ساختار فاسد و ناکارآمد و سرکوبگر جمهوری اسلامی، جز سرابی بیش نیست.