فرشاد مومنی استاد اقتصاد دانشگاه علامه:
گزارشهای رسمی بیانگر این است که سهم نهایی خانوارها از تولید ناخالص ملی در میانه دهه هشتاد حدود ۵۰ درصد بوده است.در سال ۹۷ به حدود ۴۲ درصد و در اثر شوک فاجعه آمیز نرخ ارز که در این سال به شکل بیسابقهای سبب فقرزایی در کشور شد، در سال ۹۸ به حدود ۳۸ درصد رسید.
این مساله به معنای این است که یک رکن بزرگ رکود عمیق و بحران تقاضای موثر در اقتصاد ایران این است که سیستمی که روی خامفروشی و مناسبات رانتی استوار باشد از یک طرف اندازه اقتصاد را کوچکتر میکند و از سوی دیگر جایگاه نسبی اقتصاد ایران را در نظام جهانی با سقوط همراه میکند. مساله حیاتی این است که یک فقر فراگیر و گسترده را در کشور اجتنابناپذیر میکند.
برگرفته از سایت اقتصادنگر