کار، اساس اقتصاد مشارکتی ست

رضا شیرازی- کارشناسان اقتصادی و متفکرین اجتماعی و فرهیختگان فرهنگی از زوایای گوناگون امکان روند اقتصادی سالم و توسعه همه جانبه را بیان کرده اند. موضوعاتی که بدون استثناء روند اقتصاد نفتی، رانتی و تجاری را در ایران نقد و نفی و آنرا باعث سیه روزی جامعه ایران می دانند.

در اصل بن پایه اقتصاد مشارکتی و امکان توسعه چند جانبه با ایجاد سازو کارهای اقتصادی تولید محور گره خورده است و این مهم هنگامی ممکن است که نیروی کار به چنان درجه ای از آگاهی طبقاتی و اجتماعی رسیده باشد که به امر تولید اصرار و این مهم بخشی از مطالبات کارگران شود.

به نظر میرسد کارگران صنعتی در ایران به این مرحله از آگاهی رسیده اند و خوب می دانند که زندگی آنان به روند تولید پیوند خورده است. بر همین اساس خبر زیر به خوبی نشانگر آن است کارگران صنعتی ایران ستون اصلی اقتصاد تولید محورند؛

از یکشنبه ۲۸ اردیبهشت هپکو شاهد دور دیگری از تجمع اعتراضی کارگران با خواست راه‌اندازی تولید و امنیت شغلی است.
خبرگزاری مهر روز سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت به نقل از ابوالفضل رنجبر، نایب‌رییس شورای اسلامی کار شرکت هپکو نوشت مشکل اصلی کارگران عدم امنیت شغلی و نبود کار در شرکت است. رنجبر در ارتباط با تصمیم دولت به واگذاری شرکت به کنسرسیوم معادن گفت که کارگران نگرانند این کنسرسیوم نتواند برنامه جامعی برای رونق هپکو داشته باشد و بعد از دو واگذاری اشتباه در سال‌های گذشته، یک بار دیگر امنیت شغلی کارگران و سرنوشت هپکو در خطر قرار گیرد.

به گفته‌ی نایب رئیس شورای اسلامی کار هپکو، دولت در خصوص مشکلات شرکت هپکو تصمیم‌هایی مقطعی اتخاذ می‌کند و با اعطای وام به این شرکت تنها حقوق پرسنل پرداخت می‌شود و روز به روز به بدهکاری‌های شرکت اضافه می‌شود. او معتقد است یکی از راهکارها منجمد کردن بدهی‌های شرکت به دولت و دادن مجوز قرارداد با شهرداری‌ها و وزارت راه است.
ابوالفضل رنجبر درباره دور جدید اعتراض کارگران می‌گوید در پی هر اعتراض و اعتصاب، کارگران حقوق خود را دریافت می‌کنند و «تا یک زمانی صبر می‌کنند و امیدوار می‌شوند که مدیریت و مسئولین پیگیر راه‌اندازی تولید هستند، اما با گذشت زمان مشخص می‌شود که اصلاً به فکر راه‌اندازی تولید نیستند و سپس مجدد اعتراضات آغاز می‌شود.»

سخن آخر

حکومت آخوندی روند اقتصاد را با امر تجارت صرف، فساد ساختاری، یعنی رانت دامن گستر در همه حوزه ها، افزایش نقدینگی غیرقابل تصور، خام فروشی، واردات بدون حساب و کتاب، – از جان آدمیزاد تا شیر مرغ – سیستم بانکی ناکارآمد که صرفا به بهره تکیه و به روند تجارت و رانت پیوند ناگسستنی یافته، ممزوج کرده است.

حال در این روند دهشت بار اقتصادی، چاره ای نیست مگر اینکه از هم اکنون اقتصاد دانان مستقل از قدرت به ارزش کار، تولید، سیستم بانکی که در خدمت تولید باشد، نگاه نو به امر تجارت و توجه به موازنه صادرات و واردات، چگونگی کنترل حجم عظیم نقدینگی، راه کار مهار فساد ساختاری در نظام اداری و قضائی و … را روشن نمایند، تا برنامه اقتصادی بعد از فروپاشی جمهوری اسلامی از هم اکنون مشخص و معلوم گردد.

*مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.

«مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.»