ترانه آبروش، عضو کارگروه زنان و برابری جنسیتی شورای مدیریت گذار: آیا علل اصلی وضعیت امروز زنان جامعه ما فرهنگ و مذهب ماست؟
با توجه به ریشه های تاریخی مبارزات زنان برای احقاق حق خودشان، چرا هنوز برای اولین و ابتدايى ترین حقوق خود که حق حیات و زندگیست، به نتیجه نرسیدیم؟ آیا علل اصلی وضعیت امروز زنان جامعه ما فرهنگ و مذهب ماست؟
بر اساس اصول مدون و پذیرفته شده در ماده یک اعلامیه جهانی حقوق بشر صریحا تاکید میشود، همه آدمیان، آزاده زاده میشوند و حق دارند که به گونه ای برابر از آزدیها برخوردار باشند.
قوانین و پیمانهای بین المللی تبعیض نژادی را نفی حیثیت و شان بشر میدانند.
مبارزات زنان در ایران ریشه های تاریخی دارد و از انقلاب مشروطه شاهد مبارزات زنان در جامعه بوده ایم، اين مبارزات از حدود سال ۱۲۸۵ ه.ش. در قالب سازمان های زنان شکل گرفتند و در مشروطه خواهی ، زنان پا به پای مردان مبارزه کردند.اين تشکل ها در دفاع از انقلاب مشروطه و احقاق حقِ برابری و رفع ستم بر زنان بوجود آمدند. این زنان ایرانی بودند كه انجمنهای خصوصی و مخفی ایجاد کردند، در تظاهرات شرکت کردند و برای مشروطیت، هم دست به مبارزه مسلحانه و هم اقدامات صلح آمیز زدند. این موجِ حق طلبی زنان ایران همگام با مبارزات زنان در سطح جهان بود.
پیدا شدن جسد ۲۰ زن در لباس مردانه در مبارزه ای مسلحانه بین مدافعین و مخالفان مشروطه اثباتی بر این ادعاست.در نمونه اى ديگر، سال ۱۲۹۰ ه.ش را ميتوان يادآورى كرد، زمانى كه شایعه شد برخی نمایندگان مجلس به خواسته های روسها تن داده ا ند، حدود ۳۰۰ تن از زنان مبارز با تپانچه به مجلس رفتند، تا نمایندگان را مجبور به حراست از آزادی و تمامیت ارضى کشور کنند.
بوجود آمدن انجمنها و سازمانها برای ریشه کن سازیِ بیسوادی زنان و یا مشارکت آنها در مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه، نمونه های دیگری از فعالیتهای زنان از زمان قاجاریه تا به امروز هستند.
قوانین وضع شده در قانون اساسی جمهوری اسلامی و رفتار نظام حاکم در ایران، تبعیض آشکار علیه زنان است و این نقض گسترده حقوق انسانی زنان را، میتوان با تبعیض نژادی یکسان و قابل مقایسه دانست.
طبق ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر انسانى حق زندگی، آزادی و امنیت فردی دارد.
حق زندگی، حق زندگی آزاد، زندگی امن، آزادی و امنیت شهروندی حقوقی هستند که دولتها موظف اند برای شهروندان خود فراهم سازند و همه تدابیر خود را بکار برند تا نگذارند که این حقوق از سوی فرد یا گروهی دولتی و یا غیر دولتی آسیب ببیند.
چرا هنوز بد رفتاری و تبعیض علیه زنان، در ایران مورد تعقیب حقوقی و کیفری عادلانه قرار نمیگیرد؟
آیا رومینا و دیگر قربانیان خشونت، شهروندان ایرانی نبودند؟
*مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.
