آویخته بر صلیب درد

نرگس محمدی زندانی سیاسی نام آشنای ایرانی وضعیت زندان زنان زنجان را در یک بیت چنین توصیف می کند:

“زنانگی آویخته بر صلیب درد و چنگ زنان بر آسمان”

توصیف نرگس محمدی از وضعیت زنان زندانی، واقعیت زندگی زنان در بیرون از زندانهای ایران را هم شرح می دهد. زندگی تک تک زنان ایران در اسارت قوانین و سنت های ضد زن اسلامى، فرقى با چهار دیواری زندان ندارد و دیوار ها مرزهای فرضی هستند که دیگر زیاد به چشم هم نمی آیند.

نامه نرگس از زندان در مورد زندگی زنان زندانی مشابهت عجیبی با شرح حال زنان زندانی در زندان سپیدار اهواز دارد که سال گذشته سپیده قلیان آنرا شرح داد. گویا همه زنان ایرانی در همه جاى حاكميت اسلامى درد مشترک دارند و حال و روشان روايتى از همان یک بیت شعر نرگس محمدى است.

نرگس در پایان چنین زمزمه می کند:

«زیر لب زمزمه می کنم زنده باد زنان سرزمینم .از مریم و توران زنجان تا زینب جلالیان و ندا آقاسلطان در خیالم پر می کشند تا تهران به میان همبندان و هم رزمان. می خوانم با مریم اکبری، آتنا و لیلا، فریاد زنان «قفس را بسوزان»،

رها کن پرندگان را، بشارت دهندگان را، که لبخند آزادی، خوشه شادی بروید

سرود ستاره و موج چشمه به آهوان بگوید

ستاره ستیزد. شب گریزد. صبح روشن آید

لبخند و شادی سوی وطن آید.»

یزدان آبیدر

*مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.

«مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.»