قرارداد بیست و پنج ساله با چین راهبردی نیست

جواد رحیم پور-

سخنان ظریف در مجلس وتاکید او بر هماهنگی با نیروهای امنیتی درحوزه سیاست خارجی،کیفیت راهبردی سیاست خارجی جمهوری اسلامی را مستند کرد.
او همچنین به روند موسوم به عقد قرارداد 25 ساله با چین اشاره کرد واین اقدام را گامی هماهنگ شده با عالی ترین نهاد جمهوری اسلامی معرفی کرد.
شفافیت مورد نظر جناب ظریف تنها در اطلاع رسانی نامه ها ومکتوباتی که برده اند وانتشار توافق نامه نهایی خلاصه می شود.
این قرارداد زمینه های همکاری گسترده ای دارد وبا قرارداد «بارون جولیوس دو رویترز» قابل مقایسه است.

آنچه از متن پیش نویس قرارداد 25 ساله با چین به بیرون درز کرده است چیزی جز اتصال اقتصاد سیاسی حکومتی ایران با دولت چین به منظور کسب سود در آینده نیست . البته آنچه چین به دست می آورد، اتصال ایران به کمربند راهبردی موسوم به جاده ابریشم است. در این کمربند، چین یکه تاز تجارت وتسلط بر حرکت کالا وسرمایه است و ایران با این قرارداد فرصت بازنگزی با اقتصادهای جهانی را از دست خواهد داد.

همانگونه که ترکیه نتوانست اروپایی شود با این قرارداد ایران نیز نخواهد توانست در بین ببرهای آسیا، اقتصاد خود را ادغام کند وتنها به خدمتگزار چین تبدیل خواهد شد.
این قرارداد روندی مخالف رویکرد ملی بودن صنعت نفت راطی می کند ودر عمل به سلطه چین بر صنعت نفت ایران خواهد انجامید.
در حوزه صنعتی نیز، نیروهای مولد داخلی را به کارگزاران صنعتی چین تبدیل خواهد کرد وحیات خرده بورژوازی صنعتی ایران را با مخاطره روبرو خواهد کرد.

تجربه قراردادهای بلندمدت در ایران ،روندی مثبت را در پی نداشته است. از قرارداد رژی تا کنسرسیوم نفتی و.همچنین تفاهم نامه ها ویا معاهدات مرزی نتایج خوبی از خود برجای نگذاشته است.

نمی شود در تاریخ به دانش آموزان ودانشجویان آموخت که آن قرارداد ها ننگین بوده اند ودر صحن سازمان ملل از مصدق استفاده ابزاری کرد،اما در واقعیت خود مشابه همان تلاش ها را به کار بست و چینی کردن ساختار اقتصاد وسیاست را درایران در پیش گرفت.

این قرارداد شکاف دولت – ملت را درایران عمیق تر خواهد کرد وبه چالشی گفتمانی در نگاه ایرانیان به شرق منجر خواهد شد.
چین نیز راه پر مخاطره ای را انتخاب کرده است. اگر چین وارد قرارداد 25 ساله با حمهوری اسلامی شود، دیوار بی اعتمادی بلندی نسبت به مردم ایران روبروی خود بنا خواهد کرد.

در تاریخ معاصر مردم ایران هیچ کدام از قرارداد های بلندمدت را نپذیرفته اند ودولت ها نیز خود عاقبت به تضاد ومخالفت با قراردادی روی آورده اند که خود در بستن آن ،نقش مستقیم داشته اند.

حکایت مخالفت پهلوی ها با قرارداد های نفتی ،پیش روی حاکمان فعلی است.

چینی ها ،تاریخ ایران را باید مرور کنند. جامعه ایران در سودای دموکراسی ،التهابی جدی دارد واین قرارداد را مانع مسیر خود می بیند.
قرارداد25 ساله برخلاف تصور حاکمیت راهبردی نیست. این قرارداد نه تضمین توسعه نفتی خواهد بود ونه تضمین توسعه صنعتی، چینی ها ،آلودگی زیست محیطی را به ایران خواهند آورد وخود از زیر بار فشار بین المللی در حوزه محیط زیستی فرار خواهند کرد.
هزینه این قرارداد برای ایران وحاکمیت بیش از منافع آن خواهد بودو آنچه در هنگ گنگ این روزها شاهد آن هستیم، بدتر از آن در جبین چنین قراردادی نهفته است.
نیروهای ملی ایران باید در قبال این رویداد برخوردی مسئولانه کنند وبه چینی ها،تاریخ ایران را یادآوری کنند.

پ. ن : در حاشیه قرار داد رویترز بسیاری از عوامل حکومتی به نان و نوای خوبی رسیدند !
حال باید دید نام چه کسانی در حاشیه این قرارداد ننگین در تاریخ ثبت خواهد شد !

میرزا حسین خان سپهسالار دست راست سلطان صاحب قران ، در دوران کنونی کیست که چنین به غارت این سرزمین تن داده؟
آیا سلطان علی خامنه‌ای هم به مواجب خود میاندیشد یا از سر درماندگی چنین چوب حراج بر ایران زده است؟

خدا به فریاد این سرزمین برسد ، آیا امروز خیزشی برای نجات وطن اتفاق خواهد افتاد؟