جامعه ایران تا رسیدن به آزادی، رفاه و مشارکت عموم در نفی تبعیض دینی، قومی و طبقاتی از پای نخواهد نشست
رضا شیرازی
امروز هیجده تیر سالروز خیزش دانشجویی ست که پایه های حکومت آخوندی را لرزاند و نشان داد که دوباره جامعه ایران نیازمند سرفصلی همچون شانزده آذر است. اینکه چرا و چگونه خیزش دانشجویی هیجده تیر شکل گرفت و چگونه برای نخستین بار خیابان به تسخیر دانشجویان معترض درآمد و جمهوری زر و زور و تزویر به هراس افتاد و به سرکوب متوسل شد و عدم مشروعیت آن در سرتاسر ایران به صدا درآمد، هدف اصلی این یاد داشت نیست.
رخداد هیجده تیر را می توان از برش دیگری هم فهمید و به رمز و راز آن پی برد.
چرا که هر خیزش و جنبشی در زنده کردن جامعه از رخوت، در بیداری و عصیان، در حق طلبی و آزادی خواهی، در مساوات طلبی و عدالت خواهی نقشی بی بدیل دارد. تاریخ حقیقی ملت ما را نه حکومت ها که خیزش ها و جنبش ها رقم زده اند. تاریخ و روند تحولات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ما از بدو پیدایش مشروطه تا به امروز با فراز و فرود جنبش ها و خیزش ها معنای واقعی خود را نشان می دهد و با چنین روندی گره خورده است. بنابراین خیزش دانشجویی هیجده تیر ماه هفتاد وهشت در روند جامعه جنبشی ایران یکی از حلقه های تکمیلی ست که بدون آن نه خیزش هشتاد و هشت متصور و نه جنبش دی و قیام آبان ممکن می گردید.
خط سیر خیزش ها و جنبش ها لااقل در این چند دهه به خوبی نشان داده است که جنبش دانشجوئی در بزنگاه مسیر آتی اعتراضات را به خوبی نشان می دهد و در همین مسیر است که دیدیم شعارهایی همچون “دانشجو، معلم، کارگر، اتحاد اتحاد” بعدها جان گرفت و حتی در نفی جمهوری آخوندی جنبش دانشجویی شعار “اصول گرا، اصلاح طلب، دیگه تمام ماجرا” را سر داد.
جامعه ایران تا رسیدن به آزادی، رفاه و مشارکت عموم در نفی تبعیض دینی، قومی و طبقاتی و برقراری نظامی مردم سالار برای توسعه چندجانبه از پای نخواهد نشست. چرا که:
ما زنده برآنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
