نوید افکاری را هم اعدام کردید، با افکار جوانان چه می کنید؟!
کیا حمیدی
حکومت باردیگر نشان داد که تاب تحمل مخالفان خود را ندارد و اگر نتواند با شکنجه و فشارهای روانی آنها را سرکوب کند، ابایی از کشتن و اعدامشان نخواهد داشت. نوید افکاری ورزشکار و کارگر ساده ای بود همچون سایر هموطنانش در آبان ماه به ظلم و بی عدالتی اعتراض کرده بود و پس از بازداشت برای وی پرونده ای ساختگی ایجاد کردند و او را متهم به قتل یک بسیجی نمودند.
جالب اینجاست که حکومت خیلی سریع و بدون اطاله وقت حکم اعدام وی را صادر و به اجرا گذاشت. چرا که افکار عمومی و جامعه جهانی به اتفاق از نوید افکاری حمایت کردند و خواستار لغو حکم اعدام وی شدند. شاید گفته شود که حکومت با این اعدام سریع قصد نشان دادن اقتدار و نفوذ ناپذیری خود را داشته است، اما واقعیت این است که حکومت با ترس از تبدیل شدن نوید و دیگر جوانان معترض به الگویی برای دیگر جوانان، آنها را فوراً حذف فیزیکی می کند تا رشته اتحاد و پیوند جامعه جهانی با معترضان داخلی را قطع کند.
اما این رویه نه تنها موجب بازدارندگی موج اعتراضات آتی نخواهد بود، بلکه خون های ریخته شده و جان های گرفته شده از جوانان این وطن همچون جانی مضاعف در رگ و ریشه جوانان وطن خواهد بود تا این بار تیشه به ریشه اصلی ظلم و دیکتاتوری بزنند.
امروز تمام مادران ایران زمین، مادر نوید افکاری هستند و داغ کشتن یک جوان دل های بسیاری را سوزاند، مطمئن باشید که این رویه حکومت نه تنها موجب ترس و اضطراب جامعه نخواهد شد، بلکه بیش از پیش چهره پلید و ظالم حکومت را برای عموم هویدا خواهد ساخت.
این رویه حکومت در برخورد با اعتراضات و زندانیان سیاسی درحالی است که نظام در مواجهه با متهمانی همچون طبری که در مرکز دستگاه قضایی به فساد می پرداخته و بیت المال را با دوستانشان چپاول کردند، برخورد این چنینی نداشته و نهایتاً برای آنها حبس هایی در نظر گرفته که اصلا مشخص نیست متهمین در زندان به سر می برند یا در ویلای لواسان!
نکته اصلی اینجاست که حکومت در بن بست اعتراضات عمومی گیر افتاده و راهی برای خروج ندارد. چرا که پذیرش عمومی و مشروعیت کلی خود را از دست داده و صرفاً با اقدامات این چنین سعی در اثبات قدرت و توانایی خود در کنترل شرایط دارد.
اما این پایان راه نیست! مسئولان و رهبران جمهوری اسلامی باید بدانند که این بار در بیت و دیگر مراکز حفاظت شده خود در امان نیستند و خیل جمعیت به پاس انتقام خون های ریخته شده و ظلم های رواشده، دیگر به حضور در خیابان ها و مقابله با نیروهای سرکوب گر بسنده نخواهد کرد، و قطعاً اعتراضات آتی به گونه ای رقم خواهد خورد که مردم به سراغ ظالمان و مفاسد و عاملان جنایت های اخیر خواهند رفت.
مسلماً راهکار خشونت آمیز و یا تحریک افکار عمومی برای بروز رفتارهای شدید، مورد تاکید و توصیه نگارنده نیست، اما واقعیت این است که از دست دادن عزیز و شکنجه جوانان و اعدام آنها، کم جنایتی نیست که بتوان از آن چشم پوشی کرد و از مردم داغ دیده خواست که صرفاً بر گذار مسالمت آمیز تکیه داشته باشند.
*مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.
