محمدرضا شجریان، اعتبار موسیقی سنتی ایران و یکی از ۵۰ صدای برتر در دنیا، در دوراهی «مردم» و «کنار دیکتاتور ماندن»، مردم را انتخاب کرد، کنار مردم ماند و گفت «من صدای این خس و خاشاکم»، در خیابان‌ها دوشادوش مردم «مرگ بر دیکتاتور» را فریاد زد؛ او ده سال از فعالیت هنری در وطن خود محروم ماند اما سر تعظیم به استبداد پایین نیاورد و مستقل باقی ماند.
این هنرمند برجسته ایرانی با خلق آثاری ماندگار همچون «شادی آزادی»، «همراه شو عزیز» و «مرغ سحر» تا ابد در یادها و خاطره‌ها باقی خواهد ماند.
پس از خبر فوت استاد محمدرضا شجریان، خسرو آواز ایران، بسیاری از مردم تهران در مقابل بیمارستان جم گرد آمدند و با خواندن آوازهای او و روشن کردن شمع یاد این اسطوره آواز را زنده نگاه داشتند. در این تجمعات شعارهایی نیز علیه حکومت، رهبر و صدا و سیمای جمهوری اسلامی سر داده شدند.
