ماهیت، کیفیت و روند مبارزات جاری در ایران در نهایت به یک سرمنزل می رسد و خواهد رسید و آن تسخیر خیابان و طوفان در آنجاست.
رضا شیرازی عضو کارگروه کارگران، مزدبگیران و فرودستان شورای مدیریت گذار
همه چیز نشان می دهد که طوفانی سهمگین در راه است. طوفانی که آخوندیسم تبهکار و فاسد را ریشه کن خواهد کرد و جامعه ایران را از دست پلشتترین قشر رها و امکان آزادی فراهم و این چنین روزی قطعا و حتما فراخواهد رسید و اندوه امروزمان را فراموش خواهیم کرد. اندوه؛ خودکشی کارگر هفت تپه، اعدام روح الله زم، کشتن کولبران و جان باختگان خیزش دی، قیام آبان و … رخدادهای ریز و درشت همه و همه، بند و بست طوفان در خیابان را آماده می کند؛
از جمله تجمع صنفی معلمان، بلاتکلیفی ۱۳ هزار نفر با گذشت ۷ سال، جمعی از کارگران بازنشسته خوزستان در دفتر کانون این استان، شماری از پرستاران بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر در مقابل ساختمان این بیمارستان، شماری از رانندگان بخش خصوصی شرکت واحد تهران در مقابل فرمانداری این شهر، جمعی از مرغداران استان فارس در مقابل ساختمان استانداری این استان، جمعی از فرهنگیان شهرستان سردشت در مقابل فرمانداری و شرکت مسکن فرهنگیان، گروهی از پیمانکاران فضای سبز شهرداری تبریز در مقابل شهرداری این شهر و شماری از پرسنل قراردادی و پیمانکاری اداره آبفا بندر امام خمینی در محوطه این اداره، در تجمعاتی اعتراضی خواستار رسیدگی به مطالباتشان شدند.
بعلاوه تعداد پرشماری از بازنشستگان تامین اجتماعی در استان های لرستان، خراسان رضوی، تهران، اصفهان، مرکزی، ایلام، خوزستان، یزد و خراسان جنوبی، در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان در مقابل سازمان تامین اجتماعی استان های خود، دست به تجمع اعتراضی زدند. بازنشستگان معترض برخی از مطالبات خود را اجرای قانون همسان سازی حقوق، رفع مشکلات بیمه تکمیلی، پرداخت پاداش آخر سال، محاسبه سوابق مشاغل سخت و زیان آور در محاسبات متناسب سازی، عنوان کردند.
ماهیت، کیفیت و روند مبارزات جاری در ایران در نهایت به یک سرمنزل می رسد و خواهد رسید و آن تسخیر خیابان و طوفان در آنجاست این نه یک ادعا، بلکه نابترین تجربه جمعی ملت ماست و دشمن از هر نظر ضربات جبران ناپذیری از آن دیده و دوباره خود را برای رویارویی با خیزش ملت آماده می کند. اگر چه در آخرین قیام بیش از صدها نفر را به قتل رساند و هیچ ابایی ندارد که این بار به قتل عام عمومی تر متوسل شود تا خیزش ملت را به زانو درآورد.
پرسش اصلی این است که براستی دوستان مردم؛ روشنفکران عاصی به وضع موجود، محافل و تشکلات مستقل مدنی، فعالین اجتماعی و صنفی و همچنین عناصر سیاسی در خارج تا چه اندازه آماده هستند که شعله های قیام عمومی و تسخیر خیابان و طوفانی که گذر از نظام آخوندی هدف اصلی آن است را، مدیریت و هدایت کنند؟ و براستی جامعه ایران تا چه اندازه به جبهه فراگیر سیاسی که نماینده ملت ایران باشد نزدیک شده است؟ همچنین امکان ایجاد جبهه نهادهای مدنی در داخل فراهمتر شده است؟
اینکه در خیزش آتی ملت مراکز نظامی را تسخیر خواهند کرد؟ اینکه آیا بخش های از نیروهای نظامی با خیزش ملت همراه و همگام خواهند شد؟ اینکه محاصره مراکز اصلی سرکوب چگونه به عمل خواهد آمد؟ اینکه خشونت پرهیزی ملت بزرگ ایران در کدامین فاز برای به عقب کشاندن جمهوری آخوندی و به زانو درآوردن آن، مجبور خواهد شد متوسل به زور گردد؟ در روز واقعه روشن خواهد شد و بس. بنابر این هیچ کس نمی تواند از هم اکنون نسبت به موارد فوق پیش بینی کند به همین علت راه کار اصلی همچنان تاکید به مبارزات جاری است.
