چرا ما هم با روشن کردن شمعی در منازل خود و ارسال پیامی در دنیای مجازی به محکوم کردن فجایع تاریخی میهن مان و گرامی داشت، یاد و خاطره جانباختگان مان نپردازیم.
آرش آذرخش، عضو کارگروه کارگران، مزدبگیران و فرودستان شورای مدیریت گذار
فجایع تاریخی در کشور ما ، متاسفانه شامل مرور زمان میشوند. به جز مواردی بسیار خاص در حافظه تاریخی ما باقی نمیمانند تا ما با یادآوری و تفکر در باره آنها، با آنها احساس مشترک و همدردی پیدا کنیم.
گذشته از آن ما تفکر نمیکنیم و در واقع ملت ما اهل تفکر و اندیشیدن و نفوذ در عمق پدیده ها جهت ایجاد پیوند احساسی و روحی با آنها نیست.
شعر، هنر،؛ موسیقی میتوانند عامل یاد آوری احساسی و همدردی لحظه ای با فجایع تاریخی باشند، اما نمیتوانند این فجایع را در حافظه تاریخی ( مرغدانی ذهن ما) حک کنند تا ما بتوانیم از طریق در دست گرفتن هر کدام از پرندگان در مرغدانی ، در رابطه با آنها تعمق و تفکر کنیم.
ما نمیتوانیم با کشته شدگان آبان ۹۸, دیماه ۹۶, هواپیمای اوکراینی و اعدام رشیدترین فرزندان این مرز و بوم و بازماندگانشان ، که هر کدامشان به تنهایی یک فاجعه تاریخی هستند، از طریق ژرف اندیشی و تفکر عمیق پیوند پیدا کنیم و نگذاریم تا مشمول مرور زمان شوند و به فراموشی تاریخی سپرده شوند.
اما یک سوال ذهنم را در این خصوص آزار میدهد. چرا فاجعه مرگ عیسی مسیح و یا فاجعه کربلا، مشمول مرور زمان نمی شود و اولی بعد از دو هزار سال و دومی بعد از هزار چهارصد سال هنوز در اذهان پیروانش بعنوان فجایع تاریخی وجود دارند.
آیا بجز تفکر و تعمق در این رابطه، نباید در پی کشف روش ها و سنتهای یادآوری فجایع تاریخی هم باشیم.
به عنوان مثال همین الان در بعضی از جریانات و شبکه های مجازی حرکت “من هم به یاد جانباختگان قیام دی و به یاد کشته شدگان هواپیمای اوکراینی و همدردی با باز ماندگانش شمعی روشن می کنم” ، در جریان هست.
آیا نمیتوانیم با فراگیر کردن این حرکت، یادآوری از فجایع تاریخی و تفکر پیرامون آنها را تبدیل به سنت و روش مترقی و انسانی کنیم..
مگر سنت روشن کردن شمع برای مسیحیان ، سنت یادآوری از فاجعه مرگ عیسی مسیح ، تفکر در باره او و نهایتا همدردی با او نیست؟
پس چرا ما هم با روشن کردن شمعی در منازل خود و ارسال پیامی در دنیای مجازی به محکوم کردن فجایع تاریخی میهن مان و گرامی داشت، یاد و خاطره جانباختگان مان نپردازیم.
بیاییم تا هر کدام ما در این موقعیت کرونایی که امکان حضور در خیابان ها جهت برگزاری آکسیون و اعتراض به فجایع نیست، با روشن کردن شمعی و ارسال پیامی، فجایع تاریخی میهن مان را محکوم کرده و یاد عزیزان در خون غلطیده را گرامی داریم و با بازماندگان شان اعلام همدردی کنیم.
این حداقل ترین کاریست که میتوانیم انجام دهیم.