در سالگرد انقلاب بیاد می آوریم که در این ۴۲ سال زنان قربانیان درجه یک این نظام دینی و زن ستیز بوده اند. در این سالها زنان تحت انواع گوناگون تبعیض و ستم حقوقی، اجتماعی و اشکال فراوانی از محرومیتها و خشونتها قرار گرفته اند.
از دستگیریها، تحمیل حجاب اجباری، ممنوعیت آواز خوانی، رقص، و شادی گرفته تا اسیدپاشی بر چهره زنان، قتلهای ناموسی، سنگسار و نداشتن حق طلاق، حق حضانت فرزند، حق شهادت و ارث برابر با مردان همه و همه نمودار خشونت دولتی است که با پشتوانه قانون به زنان یعنی نیمی از افراد جامعه ایرانی روا می شود.
اما زنان در این ۴۲ سال نشان داده اند که سر سازگاری با این نظام زن ستیز و تبعیض جنسیتی نداشته و در پی تغییر شرایط هستند و بهای آن را با تحمل درد و مقاومت و گاهی با زندان و شکنجه و حتی با جان خود پرداخته اند.
زنان موتور ایجاد تغییر شرایط هستند و در تلاشند که از این نظام زن ستیز و مردسالار عبور کرده و با چشمانی باز و هوشیار نظامی دمکراتیک، سکولار و بدور از تبعیض را مستقر کنند.
برخی اعضای کارگروه زنان و برابری جنسیتی شورای مدیریت گذار در سالگرد انقلاب ٥٧ نگاهی به ۴۲ سال گذشته کرده اند و هر کدام از دید خود به تاثیرات ویرانگر جمهوری اسلامی بر روی حقوق و آزایهای زنان پرداخته اند.
