هوشیاری؛ آن چیزی که اپوزسیون احتیاج دارد، نوید رادمنش

آنچه اپوزسیون این روزها به آن احتیاج دارد هوشیاری است، هوشیاری که سبب می شود در زمین رژیم اسلامی بازی نکند و گول آزادی رسانه ای ظاهری که حکومت به مخالفانش در داخل کشور داده است را نخورد.

 

نوید رادمنش

۴۲ سال از انقلاب سال ۵۷ می‌گذرد و حکومت دینی که ادعا داشت می تواند رفاه و آبادانی را برای مردم ایران به ارمغان بیاورد در زیر بار مشکلات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کمر خم کرده و توان بلند شدن ندارد.

طی چند سال اخیر حرکت ها و خیزش های اجتماعی همچون دی ماه ۹۶ و آبانماه ۹۸ نشان داد که دیگر روزهای خوش جمهوری اسلامی سرآمده و نفس هایش به شماره افتاده است. خیزش هایی که نشان داد جمهوری اسلامی با همه هزینه های گزافی که کرده نتوانسته مردم را به عنوان پایه های حکومت خود حفظ کند.

حال سوال اینجاست که چرا خیزش های اخیر فروکش کرد و سرکوب شد؟ اولین و مهمترین دلیلی که می توان عنوان کرد “نبود رهبری منسجم و با برنامه بود” رهبری که بتواند به دور از فشارها و هجمه های رسانه ای رژیم برنامه خود را پیاده و مردم کف خیابان را راهنمایی کند تا آنها دچار خشونت و بی رحمی رژیم نگردند.

به نظر می رسد پس از خیزش دی ماه ۹۶، جمهوری اسلامی بیش از گذشته متوجه این خلأ و ضعف در گروههای اپوزسیون شده و بر همین اساس محاسبه کرده تا نگذارد هسته مرکزی و رهبری مخالفانش در خارج از کشور شکل گیرد، زیرا در این صورت میتواند هرآنچه در داخل اتفاق می افتد را زیر نظر داشته، سرکوب کند و از بین ببرد.

با تمام احترام، علاقه و اعتقادی که به مخالفین و فعالان سیاسی و اجتماعی در داخل کشور دارم، باید بگویم که کمی خوش خیالیست اگر تصور کنیم، چنین حکومتی اجازه می دهد در زیر سلطه و قلمرو خودش آلترناتیو و رهبری مخالفانش شکل گیرد. مطمئن باشید که این رژیم کوچک ترین کار تشکیلاتی را نیز برنمی تابد، درست به مانند آنچه بر سر ۱۴ نفر از فعالان سیاسی داخل آوردند. کسانی که در خرداد ۹۸ بیانیه ای مبنی بر استعفای خامنه‌ای، تغییر قانون اساسی و عبور از جمهوری اسلامی نوشتند.

فعالیتهای رسانه ای، ترورها و اختلاف افکنی های جمهوری اسلامی در میان گروههای خارج از کشور در طول سالهای پس از انقلاب به خوبی نشان می دهد که تا چه حد این رژیم از اتحاد و یکپارچگی اپوزسیون خارج از کشور و همراهی آنان با داخلی ها بیم دارد.

اخیرا نیز افرادی همچون مهندس حسن شریعتمداری، فوأد پاشایی و امیرحسین اعتمادی که از گروههای مختلف اپوزسیون محسوب می شوند به این موضوع اذعان کرده اند، که وجود رهبری اعتراضات در داخل کشور در شرایط کنونی امکان پذیر نیست و نمی توان فقط صرف اتکا به فعالیتهای داخل به موفقیت رسید، بلکه باید داخل و خارج همراهی ویژه ای داشت باشند تا هدف نهایی حاصل شود.

به نظر جمهوری اسلامی که متوجه این هوشیاری در اپوزسیون شده است اکنون دست به کار شده و دارد برای اپوزسیون نسخه می پیچد. حتما مطلع هستید که از میان امضاء کننده بیانیه ۱۴ نفر تعدادی در زندان به سر می برند و بقیه آنها بنا به دلایل مختلف آزادند.

آنچه اتفاق افتاده این است، تعدادی از همین افراد که بیرون از زندان هستند اخیرا به  کارشناس و مهمان ثابت برنامه های تلویزیونی اپوزسیون تبدیل شده اند و از طریق همین تریبون ها به بیان اهداف خود می پردازند. (۱)

تا اینجای کار هیچ اشکالی وارد نیست و همه چیز عالی به نظر می رسد. اما موضوع زمانی جالب می شود که این افراد در یک حرکت هماهنگ با بیان این نکته که “آلترناتیو مردم ایران هستند” و باید اصل مبارزات را داخل کشور قرار داد به دنبال به دست آوردن عنوان “رهبر میدانی مبارزات مردم ایران” به نام خود و جریان منتسب به خود هستند و این به تحلیل من، یعنی بازی ناخواسته در زمین جمهوری اسلامی. (۲)

جمهوری اسلامی به دنبال آن است که همه چیز را زیر نظر داشته باشد، پس چه کسانی بهتر از فعالین داخل کشور همچون این ۱۴ نفر و همسنگران آنها، تا بتواند بوسیله آنان به هدف خود، که انحراف در راه مبارزه است دست یابد.

شاید بگویید که این نوعی انگ زدن و بی احترامی به فعالان سیاسی داخل است اما واقعیت آن است که اینگونه نیست. من به هیچ عنوان به نیت خیر این افراد شک ندارم بلکه رژیم خدعه گر اسلامی را کوچک نمی شمارم.

نمونه دیگر از این دست اقدامات را می توان در نامه اخیر ۳۸ تن از فعالان سیاسی داخل کشور به رئیس جمهور امریکا دید، نامه ای که هرچند با اهدافی خوب نوشته شد اما همراهی تمامی گروههای اپوزسیون را در بر نداشت و حتی باعث بروز اختلافاتی نیز شد تا جاییکه تهیه کنندگان این نامه از طرف برخی از اعضای بیانیه ۱۴ که نامه به بایدن را امضا نکردند متهم به تکروی شدند. در همین رابطه صوتی در شبکه های اجتماعی منتشر شده است که این واکنش را نشان می دهد. (۳)

در پایان باید بگویم آنچه اپوزسیون این روزها به آن احتیاج دارد هوشیاری است، هوشیاری که سبب می شود در زمین رژیم اسلامی بازی نکند و گول آزادی رسانه ای ظاهری که حکومت به مخالفانش در داخل کشور داده است را نخورد.

۱: https://www.youtube.com/watch?v=KtUYsPy6nvw

۲: https://www.youtube.com/watch?v=KtUYsPy6nvw

۳: https://twitter.com/live_after_me/status/1362317416274001921

«مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.»