مختصات موجود امکان اصلاح از درون و اصلاح صندوقی انتخاباتی را نمیدهد.
حسین شهبازی زاده
چه بسیارند کسانی که رفتند از درون سیستم را تغییر بدهند، برگشتند دیدیم، سیستم از درون تغییرشان داده. شده یکی مثل بقیه، شده یکی مثل بالادستی‌هاش. رفته بود سیستم را از بیخ عوض کند، خودش از بیخ عوضی شد.
تا پیش از سال نود و شش، نوعا اعتراضات فراگیر اجتماعی توسط کس یا کسانی، درون خود حاکمیت نمایندگی می‌شد. اما از دی نود و شش به این سو، اعتراضات فراگیری که توسط بخش بزرگی از جامعه حمایت می‌شود، توسط هیچ شخصی درون حاکمیت و مشاهیر سیاسی نمایندگی نمی‌شود و به هیچ شکلی از اصلاحات جزئی رضایت نمیدهد.
به زعم من، این طور نیست که به اکت سیاسی تن در ندهند و قائل به شکل‌یابی سیاسی نباشند. بلکه به جریانات و رهبران موجود مطلقا بی اعتمادند. این طور نیست که “چهره” نخواهند، به چهره‌های موجود بی اعتمادند. می‌خواهند چهره‌های خودشان را خارج از فیلترهای شورای نگهبان و مناسبات رسمی، بسازند.
این گشودگی اجتماعی، این امید را تقویت می‌کند که به مرور و در یک آینده میان‌مدت، اقشار و صفوف و ائتلاف‌های سیاسی نویی درون کشور شکل بگیرند که به شکل جدی و به پشتوانه حمایت‌های اجتماعی قابل توجه، در صدد تحولات اساسی هستند.
من اگر به چیزی امید داشته باشم، همین بستر است؛ که تغییرات نسلی نیز به چشم‌داشت و خوشبینی نسبی‌ام(و نه یک خوشبینی خیلی بزرگ) می‌افزاید.
