ضرورت پیوند مبارزات مطالبه‌ محور با مبارزات گذار محور

آرش آذرخش

۲۸-۱۰-۲۰۱۹

جنبش سیاسی در ایران در طول یک قرن اخیر، به جز در مدتی کوتاه و مواردی محدود ، هیچگاه از بستر مبارزات  صنفی و اجتماعی به امر سیاست نگاه نکرد، بلکه نقطه عزیمت مبارزات سیاسی از یکسو ایدئولوژیک و آرمانگرایانه ( نه آرمانخواهانه)  و از سوی دیگر قدرت طلبانه و حکومت محورانه بوده است.

به همین دلیل مبارزین سیاسی آرمانگرا و حکومت محور، به جای حضور در مبارزات اجتماعی و صنفی و تعمیق مبارزات مطالبه محورانه مردم به سمت مبارزات آزادیخواهانه و عدالت طلبانه که لزوما به خاطر سخت سری ی استبداد حاکم، نهایتا مردم را به جای پیشگامان با استبداد در گیر می کرد، خود به شکلی آوانتاریستی و سکتاریستی به رویارویی و یا مصالحه با استبداد حاکم گرفتار شده و می شوند.

پیشگامان و مبارزان سیاسی، احزاب و سازمانها، متاسفانه قیم مآبانه و از فراز سر توده ها خواهان تحقق آرمانهای ایدئولوژیک خویش که عمدتا تلاش جهت کسب قدرت سیاسی و یا مشارکت در قدرت سیاسی بود ، در عمل ما بین مبارزات صنفی و مطالبه محور با مبارزات سیاسی گذار محور و سرنگون طلبانه، شکافی عمیق و چه بسا پر نا شدنی ایجاد کردند.

شورای مدیریت دوران گذار و یا هر ائتلاف فراگیر دموکراتیک و ملی دیگر، باید با اذعان به این امر بسیار حیاتی بتواند در پروسه مبارزات خویش این خلاء‌ اساسی را با تلاش شبانه روزی و از طریق ایجاد پلهای ارتباطاتی و حمایتی بتدریج پر کند.

«مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.»