روز شنبه ۱۲بهمن ۹۸ کارگران پتروشیمی آپادانا در عسلویه که درصد بالایی از آنها را جوانان ایذهای تشکیل میدهند، در اعتراض به ۵ماه حقوق عقب افتادهشان دست از کار کشیده و اعتصاب کردند.
کارگران میگویند: وقتی ما روزانه بیش از ۱۲ساعت کار میکنیم و مجبوریم برای تأمین مخارج زندگی ماهها دور از خانواده در بدترین شرایط و با آلودگی ناشی از مواد شیمیایی و گوگردهایی که بهشدت در هوا پراکنده هستند در عسلویه بهسر ببریم، نباید این ظلم مضاعف بر ما تحمیل شود. چرا ما باید چندین ماه از گرفتن حقوق خود محروم باشیم. خانواده کارگران در شرایط عدم پرداخت دستمزدشان چگونه باید زندگی کنند. برای پاسخ به این ستم طبقاتی و بیعدالتی کارفرما و سرمایه داران، تنها راهکارگران اعتصاب و توقف کار میباشد.
مشکل و معضل حقوق های معوقه یکی از مواردی ست که صاحبان سرمایه و دست اندرکاران کارخانه ها و مجتمعات صنعتی و خدماتی، سالهاست که به کارگران ایران تحمیل کرده اند. بنابر این کارگران در بخش های متعدد برای اعاده حقوق خویش بویژه مقابله با امر حقوق های معوقه جز اعتراض و اعتصاب هیچ راه دیگری نداشته و ندارند. آنانکه کارگرند خوب می دانند و می فهمند که حقوق های معوقه، چه دردجانکاهی ست که در مناسبات سرمایه و کار در ایران به یک روال و روند جاری مبدل شده است. ساده ترین و آسان ترین راه فشار صاحبان سرمایه به نیروی کار ایران از طریق حقوق های معوقه اعمال و در بزنگاه با تعدیل نیروی کار بدنبال حفاظت از سرمایه خویش هستند و در همین روند تمامی موارد قانونی و حقوقی امکان تعرض به منافع و حقوق اولیه نیروی کار را فراهم کرده است.
حال پرسش این است که در یک اقتصاد سالم، تولید محور و مشارکتی با چه ساز و کارهای حقوقی و قانونی باید توانست روال و روند حقوق های معوقه را کاملا محو کرد؟ تضمین صاحبان سرمایه نسبت به پرداخت دستمزد عادلانهو به موقع چگونه باید باشد؟