اعتصاب کارگران پتروشیمی در ماهشهر

رضا شیرازی-

طرح طبقه بندی مشاغل، بعلاوه حقوق های معوقه بخشی از مطالبات اصلی کارگران ایران است که در همین هفته در پتروشیمی ماهشهر باعث گردید که کارگران اعلام اعتصاب کنند. البته تقلا برای ایجاد محافل و تشکلات مستقل کارگری و مهمتر از همه مخالفت با خصوصی سازی که در اصل باعث تعدیل نیروی کار یعنی اخراج های بی رویه و در نهایت منجربه توقف خط تولید می گردد همه و همه بخشی از مواردی ست که باعث اعتراض، اعتصاب و تجمع کارگران می گردد.

اساسا مطالبات صنفی کارگران و کلا نیروی کار ایران با مطالبات اجتماعی و طبقاتی گره خورده است و ما نمی توانیم بطور ساده اندیشانه این موارد را از هم تفکیک کنیم. به همین دلیل است که مسئولین و نهادهای ریز و درشت جمهوری اسلامی هر یک به فراخور قدرتی که دارند، در مقابل مطالبات کارگران می ایستند و همین رودر رویی خبرساز می شود، فضا ایجاد می کند، زمینه ساز رخدادهایی اعتراضی کلان تر نیروی کار می گردد.

همه راه کارها و ساز و کارهای حقوقی و قانونی جمهوری اسلامی هر چند که به ظاهر و در سخن و روی کاغذ مدافع نیروی کار است، اما در مناسبات واقعی و عینی علیه منافع کارگران و به سود صاحبان سرمایه است.

بعنوان نمونه «مراجع قانونی مدعی هستند که همه کارگران شاغل در کارگاه های مشمول قانون کار باید با طرح طبقه بندی مشاغل تطبیق یافته و مزد و مزایای آنان در چارچوب ضوابط و نظام جبران خدمات طرح طبقه بندی مشاغل کارگاه پرداخت شود» حال آنکه در شهر ماهشهر فرماندار بطور آشکار تصریح می کند که؛ نکته ای که در باره این تجمعات وجود دارد این است که موضوع اصلی حقوق عقب افتاده کارگران نیست بلکه در خواست هائی است که آنان برای ارتقاء شغلی خود دارند». بنابر این کارگران معترض نه تنها در ماهشهر بلکه در سراسر ایران، با مناسباتی سر و کار دارند که منافع آنان را به هیچ گرفته و سلسله جنبان چنین مناسباتی حاکمیتی ست که خود مسبب، بهره کشی و نظام اقتصادی ناسالم و سفله پرور است.