رضا شیرازی
هم اکنون از هم پاشیدن تمامی برنامه های خرد و کلان عمرانی، بهداشتی و آموزشی جمهوری اسلامی در همه سطوح آشکار شده است و برای درمان آن اجبارا بدنبال وام از صندوق بین المللی پول برآمدند. شاید خبر زیر تنها شمه ای از تقلای جمهوری اسلامی برای حل بحران مالی عظیمی که با آن دست بگریبان است، تلقی گردد؛
«ایران ۵ میلیارد دلار از صندوق بینالمللی پول وام درخواست کرده است، اما در میان فهرست کشورهای دریافتکننده کمکهای اضطراری برای مبارزه با شیوع ویروس کرونا توسط بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول، نام ایران دیده نمیشود.»
صورت مسئله کاملا روشن است طوریکه حتی بدون تکیه به دانش اقتصادی و سیاسی براحتی می توان فهمید که خروج جمهوری اسلامی از وضعیت بحرانی فوق براحتی میسر نیست. چرا اقتصاد نفتی، تجاری و رانتی هم اکنون با مسئله تحریم های بغایت هوشمند دولت آمریکا روبروست. بنابر این جمهوری اسلامی برای نجات خود از ورطه ورشکستگی اقتصادی یک راه دارد و آن افزایش درآمدهای مالیاتی ست و بس.
براستی خواهند توانست از تبعات اجتماعی افزایش درآمدهای مالیاتی بگریزند؟ یا خیر، تجربه قیام آبانماه نشان داد که فشار اقتصادی به ملت باعث شورش و خیزش اجتماعی خواهد شد تاجائیکه ممکن است جمهوری اسلامی را نابود کند؟
ناگفته پیداست که مخالفین جمهوری اسلامی باید از هم اکنون راه کارهای و راهبردهای خرد و کلان اقتصادی را بطور شفاف بحث و بررسی کنند تا از همان فردای گذر از جمهوری اسلامی، هم تکیه به سرمایه های اقتصادی داخلی و هم تکیه به وام های خارجی برای شکوفائی اقتصادی در ایران روشن گردد.