وحشت رژیم از برافروخته شدن آتش خشم مردم در خرمن‌های سرمایه مافیای حکومتی
پاسخگو نبودن مسئولان جمهوری اسلامی نسبت به مشکلات معیشتی مردم از دلایل اصلی اعتراضات بخصوص در قشر کارگران است. با شروع بحران کرونا و بدتر شدن وضعیت معاش، تحمل اقتصادی مردم هم به مراتب کمتر از قبل شده، رژیم هیچ تلاشی برای مهار این بحران نمی‌کند و مثل همیشه از زیر بار مسئولیت‌های خود شانه خالی می کند.
در همین رابطه روزنامه جهان صنعت در تاریخ ۲۳ تیر ۹۹ و بدون اشاره به نقش اصلی خامنه‌ای به عنوان تصمیم گیرنده اصلی در جمهوری اسلامی و نهادهای اقتصادی کلان وابسته به وی اینگونه ادعا کرد که «مردم با حکومت جمهوری اسلامی هیچ مشکلی ندارند بلکه با مدیران کار دارند. در نتیجه هنگامی که از یک مدیر انتقاد می‌کنند به معنای انتقاد از حکومت نیست. مردم دنبال رفاه وآرامش هستند و تا زمانی که رفاه و آرامش آن‌ها تامین نشده باشد احتمال اعتراض آن‌ها به شکل‌های مختلف وجود خواهد داشت. اگر مسئولان کشور به جای اینکه نزدیکان خود را روی کار بیاورند از افراد شایسته در کار استفاده و مدیران خود را ملزم به پاسخگویی به مردم می کردند هیچ‌گاه این اتفاقات رخ نمی‌داد. مردم از مسئولان حرف نمی‌خواهند بلکه نگاه آن‌ها به عملکرد مسئولان است که به چه میزان در راستای مطالبات آن‌ها حرکت می کنند. اگر مردم دچار فقر و بیکاری شوند نسبت به دولتمردان خود اعتراض و انتقاد می‌کنند وبه خیابان‌ها کشانده می‌شوند. این دقیقا معضلی است که دولتمردان از وقوعش می‌ترسند.»
به گفته محمدعلی وکیلی، عضو سابق مجلس شورای اسلامی «وقتی فساد تا قله دماوند پیشروی کرده، وقتی فقر و نابرابری رنج و فلاکت را دوچندان کرده و کاهش ارزش پول ملی فقرا را فقیرتر و پولدارها را پولدارتر کرده، وقتی بوی مشمئزکننده تبعیض و رانت سراسر یک جامعه را دچار نفرت کرده، پیش بینی آینده چندان دشوار نیست.»
روزنامه آرمان نیز در ۱۸ اردیبهشت ۹۹ نوشت: «همگی باید توجه داشته باشیم که مبادا مقابل شورش گرسنگان غافلگیر شویم. بنابراین لازم است که نگاه‌مان را تغییردهیم.»
حکومت و مسئولان جمهوری اسلامی هیچ تلاشی در جهت بهبود وضعیت اقتصادی مردم ندارد. دزدی‌ها و اختلاس‌های کلان، فساد اقتصادی مسئولان نظام، عدم وجود نظارت بر صادرات و واردات، تحریم‌های شدید اقتصادی، شانه خالی کردن مسئولان نظام از درک مشکلات مردم و مقصر جلوه دادن دشمن فرضی دست به دست هم داده تا ایران را تبدیل به کشوری ورشکسته و فقیر کند.
روزنامه ابتکار طی سرمقاله‌ای جامعه متمکنان را خطاب قرارداده و اینگونه نتیجه‌گیری کرده است: «اگر سیل گرسنگان راه افتاد اولین قربانیان، جامعه متمکن است، براین اساس پیشنهاد می‌شود حال که تجویزهای دولت مسئله‌ای را حل نمی‌کند، تمام ایرانیانی که مجموعه دارایی‌شان بالای صد میلیارد تومان است، سی درصد آن را جهت کمک به طبقات ندار و بالانس شرایط حاد کنونی در اختیار دولت قراردهند. اگر تکانه ای مثبت و جدی به وضع فعلی وارد نشود، دیریا زود، آتشی افروخته خواهد شد و به جان خرمن‌های سرمایه خواهد افتاد!»
