هر جا و به هر اندازه از میزان مشارکت های اجتماعی کارگران کاسته شود؛ هر جا باهرانگیزه ای از اتحاد وهمبستگی کارگران در قالب سازمان های مستقل وآزادشان در جهت مطالبات بر حق شان جلوگیری به عمل آید و نظارت کارگران بر چکونگی ایجاد ثروتی که از راه فعالیت حرفه ای همه زحمتکشان حاصل میشود ، بی اثر شود بی شک نشانه ای ازحضور با واسطه یا بی واسطه سرمایه داری و تاثیر آن در جلوگیری از توسعه یابی فرهنگ همبستگی کارگران برای بهبود شرایط زندگی شان را باید انتظار داشت.
کارگران اتوبوسرانی تبریز با کار روزانهٔ ۱۵ ساعت، مبلغی در حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان دریافت می‌کنند و همزمان حق بیمه این کارگران نیز به صورت کامل پرداخت نمی‌شود. شورای شهر نیز هیچ نظارتی بر پیمانکار انجام نمی‌دهد، درحالی که طبق قانون این ارگان موظف به نظارت است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در بخش خطوط بی آر تی شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز یعنی قسمت خطوط درون شهری، قانون کار در رابطه با تعداد قابل توجهی از کارگران، رعایت نمی‌شود. این در حالی است که این شرکت حدود ۱۴۰ کارگر دارد که بخشی از این کارگران، زنان سرپرست خانوار هستند. این معضل یک مشکل بلندمدت برای کارگران شرکت اتوبوسرانی تبدیل شده است؛ به همین خاطر ایلنا سعی کرده است در گزارشی مفصل‌تر آن را مورد کندوکاو قرار دهد.
کارگران بی‌صدا
وضعیت شغل، دستمزدی و معیشتی کارگران خط بی آر تی شرکت واحد اتوبوسراینی تبریز مناسب نیست. طبق گزارش میدانی که از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه سهند تبریز، در بخش خطوط بی آر تی شرکت واحد اتوبوسرانی این شهر، به کارگری که دارای سابقه کاری بیش از ۱۰ سال کار با ساعت کاری ۶ صبح تا ۹ شب است، بدون احتساب روزهای تعطیل، مبلغی در حدود ۱ میلیون و ۲۰۰هزار تومان پرداخت میشود. همزمان حق بیمه این کارگران نیز به صورت کامل پرداخت نمی‌شود. مرخصی‌های این کارگران نیز بدون حقوق محسوب میشود. به کارگرانی نیز که ساعت کاری آنها یک شیفت کاری یعنی از ساعت ۶ صبح تا ۱:۳۰ بعداز ظهر است، نصف این مبلغ یعنی حدود ۶۰۰ هزار تومان پرداخت میشود؛ همچنین این کارگران از هرگونه مزایای شغلی محرومند.
ایجاد تشکلهای سندیکایی و اتحادیه ای این توان و استعداد را در شرایط کنونی دارد تا بتواند ضمن دفاع از حقوق صنفی و طبقاتی، زمینه را برای گونه ای َبرقراری کنترل کارگری برتولید از راه عقد قراردادهای دوجانبه که متضمن منافع کارگران باشد برقرار سازد .
