مردم بی حق و حقوق را اغتشاشگر نخوانید، بی تعارف همه بوی بنزین میدهیم

بی تعارف عرض میکنم همه بوی بنزین میدهیم و دنیایی پر از رفاه و عاری از ستم و برابر برای زنان و مردان و اقشار جامعه میخواهیم و و در این برزخ بین مرگ و زندگی، زندگی را برگزیده و گلوله ها را به باد استهزا گرفته ایم.

 

فرهاد شیخی

مردمی را که با تحمیل فقر، گرسنگی، بیکاری، گرانی چند صد درصدی چند وقت به چند وقت سوخت و کالاهای اساسی زندگی و هزار و یک مصیبت دیگر برآنها را که به تنگ امده اند، اغتشاش گر نخوانید.

مگر کوچکترین منفذی برای اعتراض ساده در ایران وجود دارد که بخواهیم صف مردم را به دو دسته ی مردم معترض عادی که بقول حسن روحانی (آنهم) گاها حرف خوب هم میزنند!! و اغتشاش گران، تقسیم کنیم که یکی را لایق اعتراض و دیگری را لایق سرکوب و جاسوس دولتهای بیگانه خواندن و…در نظر گیریم!؟

و مگر این اغتشاش گران بقول شما که همگی مردمی معترض بوده اند در این مقیاس وسیع اجتماعی آحاد ملت نیستند، کار نمیکنند و نمی زییند و از دست سیاستهای سرمایه دارانه ی شما به تنگ نیامده اند؟!

مگر نتیجه ی اعتراض کارگران که طبق اصل ۲۷ قانون اساسی مصوب خودتان و قوانین بین المللی بصورت مسالمت آمیز مقابل مجلس در اول ماه مه (روز جهانی کارگر) جمع شده بودند خروجی ای جز بیش از پنجاه پرونده ی امنیتی و احکام ظالمانه و قرون وسطایی چندین سال زندان و صدها ضربه شلاق برای کارگران و دانشجویان و جوانان و بازنشستگان مملکت، داشته؟؟

مگر به رگبار بستن کارگران مس خاتون آباد از زمین و هوا از پس یک اعتراض ساده ی کارگری نبوده؟؟

یا مگر به زیر مشت و لگد و باتوم بردن خانواده های کارگران معدن آق دره از پس یک تجمع ده نفره نسبت به خواستن کار نبوده؟!؟

مگر در ملا عام شلاق زدن کارگر سیاست همیشگی و بدیهی سیستم شما به اعتراض کارگر نبوده؟؟

که انتظار مدارای مردم را در چنین شرایط دهشتناک خلق کرده توسط خودتان را برایشان دارید؟؟

بالاخص که ما طبقه کارگر انتظار یا کورسو امیدی به جواب گرفتن به مطالباتمان را از دولتمردانی که ۴۰۰۰ آقازاده ی فرنگ نشین مفتخور تحویل جهان داده و کوهی از جنایات اقتصادی و اجتماعی بر ما تحمیل کرده را نداشته و نداریم.

کوچکترین اعتراض مسالمت آمیز به ناکارآمدی شما دولتمردان مساویست با پرونده سازی امنیتی و احکام سالها زندان و ده ها ضربه شلاقی که توسط صلواتی ها، مقیسه ها و افشاریها بر کاغذ سیاه میشود و بر جسم بی جان کارگر فرود میآید.

در سیستمتان پس اعتراض توفیری با اغتشاش ندارد.

اشاره به صحبت جعفر عظیم زاده در تلویزیون اینجا درس بزرگی برای شماست آقایان تا تکلیفتان را بدانید که گفت :جامعه در این مقیاس وسیع خودکشی نمیکند و بر سر تعیین تکلیف اساسی تصمیمش را میگیرد وگر نه جامعه پیشرفت نمیکند.

بله آقایان، تصمیم مردم را در کف خیابان و نیز ترس خودتان را در سراسیمگی و دستپاچگی و دستبردن به اسلحه و کشتار صدها جوان و کودک در خیابان و قطعی اینترنت دیدیم.

مردم میزان مقبولیتتان را با گلوله های درون سینه ی فرزندانشان، فقر و اعتیاد و فحشای گسترده، دستمزدهای محقرانه و رفاه چهل ساله نداشته شان و با زندانهایتان خواهند سنجید.

چرا اعلام میکنید که بنزین و سایر سوخت ها در کشورهای دنیا پانزده برابر گرانتر از بنزین در ایران است اما وقیحانه و مزورانه آن سر قضیه را که در آمد سرانه سالیانه افراد این کشورها بمراتب ده ها برابر بیشتر از درآمد سرانه ایرانیان است را لاپوشانی میکنید؟؟

چرا دستمزد کارگر ایرانی یک چهارم و بمراتب پایین تر از حتی دستمزد کارگر سوری و عراقی که جنگهای فرسایشی چند ساله ی ده ها حزب تروریستی نظیر داعش در آنها صدها هزار کشته و میلیونها مهاجر و آواره داده و دیواری را بدون گلوله نگذاشته است باید باشد؟؟

کارگر ایرانی کمتر از یک پنجم خط فقر را با گلوله و خون و شلاق و زندان دریافت میکند.

نان آغشته به خونش را هر روز میقاپید، آن وقت سوءمدیریتتان را، چپاولگریتان را، بی عرضگیتان، را و به هدر دادن منابع عظیم سوخت گاز و نفت و انرژی کارگران را در جهت پروار کردن خود و قشر یک درصدی انگلی سرمایه داران به گردن و تقصیر تحریمهای امریکا میاندازید!؟

آن وقت در یک ساز و کار اقتصاد پر از چرک و خون نظام سرمایه داری و همراهی با صندوق بین المللی پول و اقتصاد همان امریکای تحریم گر که چیزی بیش از فشار دادن هر چه بیشتر گلوی کارگر جهت کسب سود بیشتر نیست میایید یارانه کالاهای اساسی را ابتدا و بعد سایر کالاها و بعد یارانه سوخت را از سفره مردم قطع و به جیب دولتمردان اختلاسگر میریزید و از ان طریق خود کسب ارتزاق و کسب دزدی و اختلاسهای پی در پی که امارش را روزانه شاهد هستیم میکنید و ما را جز گرسنگی و فشار روانی و خودکشی روزانه جوانانمان و اعتیاد هزاران نفر و کودک کاری چند صد هزار نفر هیچ سهم نباشد!؟

با این تحریم تحریم کردنها کم به سر مردم بکوبید، شما خود، مردم را از رسیدن به خط فقر حتی (و نه الزاما خط رفاه حداقلی) تحریم کردید.

شما حداقلهای یک زندگی بخور نمیر را به گلوله بستید، تمام مفسده های ناشی از خود را معلول تحریم امریکا میدانید که هم از مسئولیتتان شانه خالی کنید هم بهانه ای برای سرکوب مردم به تنگ آمده داشته باشید.

اینجاست که خروشی از خشم و قدرتی بنا بر تصمیم برخاسته از سفره و منفعت کارگران از پایین علیه شما بالایی ها در یک تعیین تکلیف اساسی رخ میدهد که تنتان را به لرزه در میاورد.

که ما در دیماه ۹۶ اعتراف خودتان را نسبت به بی توجهی به مردم، تورم و اعتراف به اینکه ممکن است سری بعد به دریا ریخته شوید از زبان و تریبون خودتان شنیدیم و تابستان ۹۷ هم به این منوال گذشت تا رسید به آبان ۹۸ در اعتراض به گرانی بنزین که به زبان ساده دستبردی دیگر به جیب خالی کارگر بود جهت پیشبرد منفعت استثمارگرانه خود دولت و سرمایه داران!!

 

بی تعارف عرض میکنم همه بوی بنزین میدهیم و دنیایی پر از رفاه و عاری از ستم و برابر برای زنان و مردان و اقشار جامعه میخواهیم و در این برزخ بین مرگ و زندگی، زندگی را برگزیده و گلوله ها را به باد استهزا گرفته ایم.

«مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.»