فرج سرکوهی
این روزها عکس‌های فروهرها و دیگر کشتگان قتل‌های موسوم به زنجیره‌ای با جمله‌های گوناگون در نکوهش قاتلان آن‌ها در فصای مجازی و برخی رسانه‌ها منتشر می‌شود که خوب است و به جا و بهنگام. حتا برخی اصلاح‌طلبان حکومتی و حامیان به‌اصطلاح غیرمذهبی آنان در خارج از کشور نیز چنین می‌کنند که باز هم خوب است و…
اما از این دو پرسش گریزی نیست که:
۱ ـ چرا میلیون‌ها ایرانی به فهرست امید قاتلان خاتمی رای دادند که نام دری نجف‌آبادی، از آمران این قتل‌ها نیز در آن بود؟ ( و نیز نام ری شهری، از آمران برخی اعدام‌ها و قتل‌های سیاسی و عقیدتی و دینی دیگر)
۲ ـ و پرسش مهم‌تر این‌که چرا همه اصلاح‌طلبان، حتا یاران نزدیک آقای میرحسین موسوی، که در حصر بود، و شماری از «تحلیل‌گران»، نویسندگان، هنرمندان، سلبریتی‌های رانتی، «فعالان سیاسی» و.. و کسانی دیگر در رسانه‌ها، اجتماعات انتخاباتی و.. مردم را به رای دادن به فهرستی فراخواندند که قاتلان به نامی چون دری نجف آبای و ری شهری در آن بودند؟
هرکس که حتا روزنامه‌های داخل کشور را خوانده بود از نقش دری نحف آبادی در این قتل‌ها خبر داشت که نام او حتا در دادگاه فرمایشی و رسانه‌های داخل کشور نیز مطرح شده بود.
دری نجف آبادی، وزیر وقت اطلاعات وقت، از آمران برخی قتل‌ها بود و البته به نظر من به دستور خامنه‌ای و در ادامه برنامه قتل‌ها در دوره وزارت فلاحیان و بر اساس پروژه شورای امنیت ملی(کلیت نظام) برای حذف فیزیکی و فرهنگی و سیاسی غیرخودی‌های فعال.
بسیاری نیز از نفش نامزد دیگر این فهرست، ری شهری، در اعدام‌ها و قتل‌های سیاسی و دینی و عقیدتی دیگر خبر داشتند.
من خود در آن زمان در چند بحث رسانه‌ای در برابر هواداران رای دادن شرکت داشتم و این نکته را بارها گفتم که رای دادن به قاتل، عادی کردن جنایتکار و جنایت است و قبح جنایت که ریخت جنایت عادی و بهنجار و تکرار می‌شود و.. دیگران نیز چنین سخنانی گفتند اما چه فایده؟
آن چه امروز می کنیم، به مثل نوشتن جمله‌هائی در قبح قتل و قاتلان البته خوب و مفید و به جا است اما با طرح پرسش‌هائی چون دو پرسشی که نوشتم می‌توانیم کمی هم به خود بنگریم، ابعادی از شعور جمعی و نظام ارزشی لایه‌هائی از جامعه و برخی گرایش‌های سیاسی و فکری آن را بشناسم و از خود بپرسیم که:
حقوق بشر و کرامت و ارزش جان آدمی در وجدان جمعی و نظام ارزشی ما چه جایگاهی دارد؟
واکنش سیاسی ما به قتل‌های سیاسی و دینی و عقیدتی از چه جنسی است؟ از ثبت قبح جنایت علیه حقوق بشر در حافظه و شعور جمعی تا چه حد دوریم ؟ و…
پرسش‌هایی شاید آزار دهنده اما به جا.
