اتباع بيگانه نیز مانند سایر افراد به کرونا مبتلا می‌شوند، آسیب می‌بینند، درد می‌کشند و به کمک نیاز دارند.
بابک خطی (طبیب کودکان)
مساله درمان اتباع خارجی پناهنده در ایران که بیشتر آنان را پناهجویان افغان تشکیل می‌دهند همواره یک چالش بوده است. وزیر وقت اطفال در زمان دیدار با کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به روشنی به بیان اینکه افغان ها از هیچ پوشش بیمه‌ای برخوردار نیستند اشاره نمود و از این کمیساریا خواست حمایت جدی‌تری از بیمه درمان پناهندگان داشته باشد.
اخباری از تخصیص بیمه به اتباع مهمان وجود دارد. گزارش‌هایی جسته و گریخته‌ای هم مبنی بر دریافت بیش از حد تعرفه در هزینه‌های درمان از این افراد، شنیده می‌شود که بدون بررسی دقیق قابل راستی آزمایی نیست. در کل چنانکه شرح داده شد و وجود نکات مختلف و بعضا متباین به نظر می‌رسد که مساله درمان در اتباع مهمان با ابهامات و مشکلاتی روبه‌رو است.
اتباع خارجی ایران اکثرا مهمانان و هموطنان افغان هستند.
این مهاجران ساکن در ایران سه دسته‌اند: یک دسته آمایشی نام دارند و پناهنده حساب می شوند، دسته دوم افراد دارای گذرنامه هستند که با ویزا در ایران حضور دارند و دسته سوم مدارک شناسایی ندارند و خصوصا این گروه برای دریافت خدمات، از جمله خدمات درمانی با مشکل مواجه‌اند؛
ورود ویروس کرونا و پاندمی آن در جهان مشکل اتباع مهمان را نیز در زمینه‌ی درمان پیچیده تر کرده است.
که سفیر افغانستان در تهران از شکایت‌هایی در شبکه‌های اجتماعی مبنی بر عدم پذیرش بیماران افغان در بیمارستانهای ایران سخن می‌گوید که سفارت “به دقت بررسی و با مراجع ایرانی” در میان گذاشته است، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز تکلیف و وظیفه انسانی دستگاه های ارائه کننده خدمات پزشکی را رفع مشکلات درمانی اتباع خارجی دانسته است. معاون درمان ستاد مقابله با کرونا در کلانشهر تهران هم بیمارستانهای دولتی را موظف به پذیرش همه بیماران دانسته است.
این داده‌های چندسویه، بررسی دقیق برای معلوم شدن جوانب موضوع را به صراحت ایجاب می‌کند، تا اوضاع اتباع میهمان و خارجی با تصمیمی که واجد وحدت رویه در همه قسمت‌های آن باشد، سر و سامان داد شود. از نظر عقلانی و انسانی نیز ویروس کرونا در جغرافیای یک منطقه در انتخاب قربانیان خود فرقی بین اتباع خارجی و بقیه نمی‌گذارد.
اتباع بيگانه نیز مانند سایر افراد به کرونا مبتلا می‌شوند، آسیب می‌بینند، درد می‌کشند و به کمک نیاز دارند.
اساسا تقسیم مردم و جدا کردن آنها برای دریافت خدمات، خصوصا خدمات پزشکی یک شوخی تلخ و مفهومی مشمئز کننده است. همه مردم جهان حق برخورداری از خدمات درمانی را دارند. یک خط مرزی روی نقشه واقعا تاثیری در ابعاد انسانی افراد دو سوی این خط از نظر منطقی و انسانی ایجاد نمیکند و شماره‌های مدارک افراد نیز برای شناسایی آنان و نه اختلاف در درجه انسانیت آنها است.
یک تصمیم واحد در سطح ارشد وزارت با ضمانت اجرایی اکید که سایر مراکز درمانی و زیرمجموعه‌های دیگر وزارت آن موظف و ملزم به اجرای آن باشند می‌تواند به طور اساسی راه حلی برای حل این مشکل و روشنگر ابهامات باشد. تصمیمی که مسئولیت‌پذیری بخش درمان به موازین حقوق اولیه‌ی بشری را نیز به روشنی نشان خواهد داد.
@ettehad
