مسیح علینژاد: نامه‌ام به پدر روح الله زم

نمی توانم انکار کنم از لباسی که بر تن دارید با تمام وجودم بیزارم چون این لباس برایم یادآور رنج و عزا و ماتمی است که یک حکومت آدم کش دقیقا با همین عبا و قبا بر ما تحمیل کرده اما دیدن گریه اتان بر مزار فرزندتان قلبم را چنگ گرفت. به محض دیدن گریه تلخ شما بر مزار پسرتان ناگهان بغض من هم شکست… شما چطور؟

در تمام این سالها آیا برای پدران و مادرانی که بر مزار فرزندان شان غمگینانه بر سر و سینه کوبیدند، گریسته‌اید یا فقط در ماتم مولای تان روح الله مویه کرده‌اید؟ فرزندتان را به عشق روح‌الله خمینی، روح‌الله نامیده‌ای اما او قربانی رژیمِ همان روح‌اللهی شد که سالها به فتوایش روزنامه نگاران زیادی را «خَفَه» کردند، قلم های زیادی را شکستند و سرهای نویسندگان زیادی را بر دار یا سینه خاک بردند.

آقای زم!

شما در میان تمام پدرانی که فرزندانشان را جمهوری اسلامی به دار کشید، چقدر پدر خوش شانسی هستید که خویشاوندان فکری‌تان در دستگاه قضایی فرصت وداع آخر با فرزندتان را برا‌یتان مهیا کردند، می‌دانید تنها سه ماه پیش نوید افکاری را بی‌آنکه فرصت دیدار آخر به مادر و پدرش بدهند بیرحمانه به قتل رساندند؟ می‌دانید بیش از نود روز است که دو برادر نوید افکاری در افرادی هستند و هنوز فرصت عزاداری هم به آنها ندادند؟

چرا راه دور بروم آقای زم، دایه شریفه را می‌شناسی؟ پسرش رامین حسین پناهی را اعدام کردند، فرصت دیدار آخر پیشکش، دایه شریفه توی یک ویدیوی به چشم ها من و شما نگاه کرد و گفت: «اصلا قبری نیست که بر سر آن گریه کنم.»

یعنی فرصت گریه بر آرامگاه پسر را هم از مادر رامین، مادر فرزاد کمانگر و بسیاری دیگر گرفتند و به آنها حتی نگفتند فرزندشان را کجا دفن کردند، شما در تمام این سالها در دفتر کارتان سخت مشغول خدمت به سیاست‌های فرهنگی همین سیاسیون و همین حکومت قاتل بودید و فرصت دیدن رنج این مادران و پدران را نداشتید. اما این رنج در خانه شما را هم زد. حالا که این داغ را می‌شناسید لباسی را که برای یک ملت نشان داغدار شدن است از تن در آورید، این فقط حرف من نیست، حرف دل خیلی‌هاست

لباسی را که نشانه‌ی چوبه دار و دزدی و دروغ و غارت است از تن بکنید، چون این لباس دست و دلتان را می لرزاند و دل کندن از دستگاه اعدام را برایتان دشوار می کند.

البته که به لباس نیست، ولی اگر این لباس را بکنید، دل کندن از این نظام ظلم و ستم نیز آسان‌تر شود. مردمی که این حکومت را نمی‌خواهند دیگر فقط مویه نمی‌کنند اعتراض می‌کنند…

«مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.»