با روی کار آمدن دولت نظامی و همچنین مجلسی که بدست افراطی‌ها افتاده، در آینده شاهد بسته‌ترین فضا در طول حکومت جمهوری اسلامی خواهیم بود و این یعنی رژیم دارد جلوی سقوطش را می‌گیرد.
حامد سَرو
اکثرا معتقدند که فروپاشی اقتصادی در کشور باعث فروپاشی نظام سیاسی خواهد شد. با این منطق و با ورشکستگی گسترده‌ی اقتصادی، اکنون می‌بایست که رژیم سقوط کرده باشد اما این اتفاق نیفتاد.
اقتصاددانان معتقدند ونزوئلا میزبان بزرگترین فروپاشی اقتصادی آن هم در یک وضعیت غیرجنگی در ۴۵ سال اخیر است. این در حالی است که چنین ناپایداری را در گذشته صرفا کشورهای گرفتار جنگ تجربه کرده‌اند.” پس اگر ما از همان منطق پیروی بکنیم، دولت ونزوئلا هم باید سقوط کرده باشد. همچنین کشورهای آمریکای لاتین که بیش از دیگر کشورها مستعد انقلاب هستند. از آرژانتین و بولیوی گرفته تا شیلی و کوبا و ونزوئلا، که با مبارزات و انقلاب‌های ضد امپریالیسمی شناخته می‌شوند. یا اقتصادهای ورشکسته ای مثل سوریه، عراق و افغانستان در خاورمیانه و… اما هیچکدام از فروپاشی‌های اقتصادی به فروپاشی نظام سیاسی منجر نشده.
اکثر اپوزیسيون و تحلیلگران سیاسی گاهی به تحلیل‌های سورئالیستی دست می‌زنند و بجای یک ائتلاف گسترده برای سازماندهی مردم و معترضان برای عبور از نظام، از دل این اقتصاد فَشَل و درمانده به زور هم که شده می خواهند یک انقلاب یا شبه انقلاب بیرون بکشند.
البته من منکر این نیستم که قیام حاشیه نشینان نمی‌تواند شکل بگیرد، اما رژیم برای این مسئله برنامه دارد.
تعلل در خرید واکسن و ایجاد و اعمال محدودیت های رفت و آمد و تردد و تجمع را می‌توان از برنامه‌های کوتاه مدتِ رژیم به منظور سرکوب و خاموش کردنِ جَو اعتراضی دانست و در عین حال انتقال قدرت در بالا، قبضه‌ی مجلس توسط نظامیان، حضور رئیس جمهور نظامی در دور بعدی انتخابات و همچنین ایجاد اینترنت ملی، دستگیری و اعدام فعالین سیاسی و… همه را شاید بشود به نوعی کودتای مخملی نامید که بزرگترین و متنفذترین ارگان نظامی، خواهان بدست گرفتن تمامی ساز و کار در کشور است. این اقدامِ رژیم نشانگر ترس از مسئله‌ی شورش‌ها و قیام حاشیه نشینان است که در آبان ٩٨ با همین حرکت بشدت غافلگیر شد.
رژیم می‌خواهد فضا را بیش از پیش به کنترل خود در بیاورد و همینطور با دستیابی به سلاح هسته‌ای، تهدیدهای خارجی را خنثی کند و به پشتوانه‌ی چین و روسیه بر سر قدرت بماند. این دو هم نمی‌خواهند که متحد و کارگزارشان در منطقه را از دست بدهند و یقینا حمایت هایی خواهند کرد.
با روی کار آمدن دولت نظامی و همچنین مجلسی که بدست افراطی‌ها افتاده، در آینده شاهد بسته‌ترین فضا در طول حکومت جمهوری اسلامی خواهیم بود و این یعنی رژیم دارد جلوی سقوطش را می‌گیرد.
