سالهای گذشته هیچ اعتراضاتی را از عوامل خانه کارگر و نمایندگان دولتی در خیابان ها ندیده ایم.
با افزایش گرانی ها و گسترده شدن فقر ، بیشترین آسیب ها ی اجتماعی و اقتصادی نصیب کارگران و مستمری بگیران در جامعه شده است. بطوری که سفره این حداقل بگیران روزانه کوچک و کوچکتر شده است.
از آنجایی که در دوسال گذشته گرانی ها بصورت روز افزون افزایش یافته و تا هفتاد درصد قدرت خرید بازنشستگان و کارگران را از بین برده است.
صدای اعتراضات حداقل بگیران بخصوص بازنشستگان بلندتر شده است. بطوری که حتی شکایت های صوری و هماهنگ شده عوامل خانه کارگر و نمایندگان غیر واقعی هم نتوانست مانند سالهای گذشته اعتراضات کارگران و بازنشستگان را به حاشیه ببرد.
در دوسال گذشته شاهد اعتراضات مستمر و متحدانه بازنشستگان بخصوص بازنشستگان تامین اجتماعی در مقابل مجلس و وزارت کار و سازمان های مختلف ذی نفع بوده ایم که این اعتراضات در راستای همبستگی بین مستمری بگیران بسیار تاثیر گذار بوده است بطوری که بازنشستگان تامین اجتماعی در تهران و شهرستانها توانسته اند بطور مستقل و همزمان صدای اعتراضاتشان را به اکثر شهرهای کشور بکشانند و این موفقیت در اعتراضات سازماندهی شده، بازنشستگان را بر این داشته تا در فکر ایجاد تشکیلات مستقل خودشان باشند تا منسجم تر و متحدانه تر اعتراضاتشان را تا رسیدن به مطالبات و خواسته های بحق دنبال کنند.
متاسفانه به واسطه نبود تشکل های مستقل کارگری و سندیکاها ، عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار خودشان را با حمایت های امنیتی و دولتی به کارگران و بازنشستگان نزدیک به سی سال تحمیل کرده اند و از تمامی منابع کارگران و مستمری بگیران علیه آنها استفاده می‌کنند و فقط به تعدادی خاص که در انتخابات فرمایشی شان شرکت می‌کنند و در جهت سرکوب تشکل هایی مانند سندیکای کارگران شرکت واحد نقش داشته اند حداقلی امکانات ارائه می‌دهند.
بطور مثال وقتی که سندیکای کارگران شرکت واحد درحال شکل گیری مجدد بود همین عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار دهگانه اتوبوسرانی شرکت واحد، با تمام امکانات با حمایت پلیس و عوامل امنیتی با چوب و چماق در روز روشن ۱۹ اردیبهشت ۸۴ به محل سندیکای کارگران شرکت واحد حمله ور شدند و اعضای حاضر در محل سندیکا را مورد ضرب و شتم قرار دادند و هرچه را که در سندیکا بود غارت کردند تا بتوانند به اصطلاح خودشان سندیکا را در نطفه خفه کنند. تا بلکه راحت تر بتوانند به غارت منابع کارگران ادامه دهند.
علیرضا محجوب هم در مصاحبه ای گفته بود اگر می‌توانست، حضورا در این حمله به دفتر سندیکای واحد شرکت می کرد اینکه نتوانسته بود با حضورش به چماقدارها در تخریب و ضرب و شتم کارگران سندیکایی کمک کند خیلی ناراحت بود.
بازنشستگان و مستمری بگیران تامین اجتماعی تنها از راه همبستگی و سازماندهی و ایجاد تشکیلاتی مستقل برای خودشان می توانند، هم از شرایط اسفبار معیشتی نجات پیدا کنند و هم توطئه های نخ نمای عوامل کارفرمایی خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار را که تنها منافع جناحی و دولتی را تامین می‌کنند خنثی کنند.
آنچه که بیاد داریم در سالهای گذشته هیچ اعتراضاتی را از عوامل خانه کارگر و نمایندگان دولتی در خیابان ها ندیده ایم حال که هفتم بهمن بازنشستگان متحدانه می‌خواهند مقابل وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی اعتراضات مستقل خودشان را بدور از دعواهای جناحی و سیاسی داشته باشند . عوامل خانه کارگر و دارو دسته محجوب یک روز قبل از هفتم بهمن فراخوان اعتراض سر می‌دهند.
در صورتی که در دوسال گذشته از هیچکدام از اعتراضات کارگران و بازنشستگان حمایتی نکرده اند.
حال تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
t.me/vahedsyndica
