از کدام یک از شما چند صد نفر بنویسم که مظلومانه در سکوت بستری شدید و مظلومانه در سکوت جان دادید، مثل دوران زندگیتان که کسی نیامد سراغتان! کسی عکستان را روی جلدها نزد! کسی شما را الگو نکرد، که وقتی بستری می شوید، این مردم! صف بکشند پشت در بیمارستان ها!!
احسان مرادی
بامداد سه شنبه وضعیت علی انصاریان (فوتبالیست) رو به وخامت رفت! اینکه جوانی پرانرژی و پرجنب و جوش بخاطر این ویروسِ بدسرشت، جان می دهد، قطعا دردآور است!
چند روز است که در تمام رسانه های دیداری و شنیداری، کانال ها و گروههای فضای مجازی هزاران خبر و گزارش درباره “مهرداد میناوند” و ” علی انصاریان”، منتشر شده است. بی شک از دست دادن این دو جوان، بسیار دردناک و غم انگیز است، اما چیزی ذهن مرا می آزارد! چند علامت سوال آن آخرها در انتهای مغزم دارد اذیتم می کند!
با خودم می پرسم:” چرا وقتی سینه های “فریبرز رئیس دانا”، دانش آموخته مدرسه اقتصاد لندن، اقتصاددان برجسته و کنشگر اجتماعی با تالیف بیش از پانزده عنوان کتاب ِ برجسته، به خس خس افتاد، کمتر کسی نگران شد؟!
مگر او نبود که با وجود خان زاده بودن(پدرش خان بود)، وقتی دید حمام روستا را برای او قُرق می کنند، از این تبعیض دلش به درد آمد؟! مگر او نبود که با دیدن این تبعیض ها و دیدن فقر مردم، اولین مطالبه عدالت اجتماعی اش را آغاز کرد و تمام زمین های پدرش را به کشاورزان بخشید؟!!
عجیب است که کسی علیه خود قیام کند و خودش را از ناز و نعمت بیرون کشد و وصیت کند در امامزاده محقر روستا، قاطی مردم بدبخت به خاک سپرده شود!
او “فریبرز رئیس دانا” بود! چند نفر برایش اشک ریختند؟! چند میلیون نفر خبر درگذشتش بر اثر کرونا را فوروارد کردند؟
وقتی ریه “چنگیز جلیلوند”، مشهور به “آقای دوبله” ایران بر اثر کرونا به درد افتاد، چند نفر برایش دعا کردند؟!
او که از ۶۶ سال قبل فعالیت هنری اش را آغاز کرده بود و دوبله بازیگران مشهور سینمای جهان مثل مارلون براندو، پل نیومن، برت لنکستر، سیلوستر استالونه، جانی دپ و دهها چهره دیگر داخلی و خارجی را انجام داده بود، آیا سزاوار این نبود که صدا و سیما در بخش های خبری مانند آنچه برای انصاریان و میناوند می کند با پزشکان او تماس گیرد و خبرنگار برایش پشت در آی سی یو بفرستد؟!
او هم ضربان قلبش تند شد و در آی سی یو جان سپرد!
اما برایتان از “خسرو سینایی” بگویم، که چگونه از قلم انداختیمش!
او از دانشکده فنی وین اتریش مدرک معماری گرفت. همزمان در دانشکده موسیقی و هنرهای نمایشی وین به تحصیل آهنگسازی و سینما پرداخت! و با دو درجه ممتاز در کارگردانی و فیلمنامه نویسی فارغ التحصیل شد!!
او در کنسرت‌های گوناگون در کشور اتریش به عنوان تکنواز و عضو هیئت ارکستر کنسرواتوار شرکت داشت!
او به ایران بازگشت و بیش از ۱۲۰ فیلم کوتاه و بلند ساخت!
او چندی قبل بخاطر ابتلا به کرونا بستری شد و کسی نفهمید! حالش وخیم شد و به آی سی یو رفت و خبرش در گروهها فوروارد نشد! صدا و سیما خبرنگاری برایش نفرستاد! او در آی سی یو درگذشت و کمتر کسی فهمید!! چند نفرمان خبری با مضمون”دعا برای خسرو سینایی” فوروارد کردیم؟!
اما “عیسی رستمی افین” که دیگر واقعا غریب بود در این سرزمین! نغمه ساز او اما از دورافتاده ترین مناطق خراسان جنوبی، دورتر از شهرستان زیرکوه، دورتر از بخش زهان، از دهستان افین به گوش می رسد هنوز! بس که دلنواز است صدای دوتارش!
این استاد موسیقی مقامی، تا ساز بر می داشت، چشم می بست و پرواز می کرد! آخرین نوازندگی اش با موضوع کرونا بود و خودش هم به کرونا مبتلا شد و تا لحظه رفتنش کسی حتی نفهمید یک عاشقِ فرهیخته از دورترین مناطق ایران زمین نفس هایش به شماره افتاده!
دارم با بغض می نویسم! نمی دانم از کدام فراموش شده باید گفت؟! اسمهایشان آنقدر زیاد است که مقابل چشمانم می درخشند و موج برمی دارند و می چرخند و سرفه می کنند و من نمی دانم از بدرالزمان قریب(زبان شناس) بنویسم یا غلامحسین نادری( پزشک پیشکسوت پیوند کلیه)، یا دکتر گلشن(پزشک پیشکسوت ریه) یا جمشید پژویان (اقتصاددان برجسته و مشهور)، یا اکبر عالمی(نویسنده و منتقد برجسته و مشهور سینما و عکاسی) یا…. که همه بر اثر کرونا جان باختند!
از کدام یک از شما چند صد نفر بنویسم که مظلومانه در سکوت بستری شدید و مظلومانه در سکوت جان دادید، مثل دوران زندگیتان که کسی نیامد سراغتان! کسی عکستان را روی جلدها نزد! کسی شما را الگو نکرد، که وقتی بستری می شوید، این مردم! صف بکشند پشت در بیمارستان ها!!
اما بی شک زمان خواهد گذشت و روزی خواهد رسید که دست هایی بر گِل، تندیستان را ورز دهند! و بر گُل اسمتان را بنگارند!
نیکی نابود شدنی نیست…
شماها در زمان جاویدان خواهید شد. نیکوسرشتان شاید چند سالی فراموش شوند، اما برای همیشه فراموش نخواهند ماند!
