بانوی ارجمند، خانم نرگس محمدی،
از اینکه شنیدم نامزد دریافت جایزه “صلح نوبل” شده‌اید، از شادی در پوست خود نگنجیدم.
آری، همین است دستاورد رنج‌هایی که شما و خانواده‌تان در راه آزادی و بیان این دردها متحمل شده‌اید و آسیب‌های بلادرنگ آن را تحمل کرده‌اید. چه جایزه‌ای به شما تعلق بگیرد یا نگیرد، شما پاک‌بانوی صلح این سرزمین هستید، و ما به بانوانی چون شما غرور می‌ورزیم.
ما از درون زندان و شما از بیرون، بذری بر زمینِ بلازده‌ی این سرزمین می‌نشانیم تا آیندگان میوه‌اش را بچشند و به سوی سلامت و رفاه و آرامش خیز بردارند؛ چه در آن روز نامی از ما و شما باشد و چه نباشد.
من در حالی این خبر خوش را شنیدم که هفدهمین زخم را بر صورت خود نشاندم و این کار را تا زمان مطالبه‌ی آزادی بی‌قید و شرط خود ادامه خواهم داد. زخم‌های هرروزه‌ی من از کانون هوشمندی و درایت نشأت می‌گیرد و تردید ندارم که این شیوه‌ی اعتراض بی‌پاسخ نخواهد ماند.
درود بر مردمان خوب سرزمینم، بویژه شما، بانوی افتخارآفرین
محمد نوری‌زاد
زندان اوین
۲۵ اسفند ۹۹
