در این شرایط فاجعه ی کشتار انسانی، به حکم احترام به جان انسان ها ضروری است تا اگر تعقلی حاکم باشد، زندانیانی که عدم تحمل کیفر دارند و یا محکومیت جرم های سنگین ندارند، آزاد شده و یا به مرخصی روند.
فرانک چالاک
هر روز خبرهای متعدد از وخیم شدن وضعیت همه گیری کرونا (به خصوص کرونا ویروس جهش یافته) و افزایش آسانسوری آمار بیماران و کشته شدگان مطرح می شود. اما به رسم همیشگی هیچ یک از مسئولین حاضر به پذیرش مسئولیت در قبال ناتوانی “مدیریت بحران” نیستند تا جایی که آقای حریرچی در برنامه ایی که از صدای و سیمای ایران پخش شد، عنوان کردند” هشدارها داده شده بود ولی اجازه ندادند! و در پاسخ به مجری که از ایشان نام شخص/اشخاص یا نهاد را سوال کردند، به وضوح اعلام می کنند که نمی توانند نام ببرند!”.
تمامی شواهد حاکی از آن است که با تفکر همه گیری گله ایی که منجر به فاجعه ی انسانی بزرگ است، مواجه هستیم. (فقدان مدیریت تعمدی/سهویِ پیشگیرانه و به هنگام بحران های قابل کنترل، نبود شفافیت و اطلاع رسانی در رابطه با واکسن مربوط و…)
در این شرایط بحرانی ناشی از پیک جدید کرونا، نگاه ویژه و مخصوصی به وضعیت “تمام زندانیان، اعم از سیاسی و غیر سیاسی” ضروری به نظر می رسد که در بین تمامی اخبار به محاق رفته است. اخبار نگران کننده ایی از وضعیت شیوع این بیماری در بین زندانیان به گوش می رسد. طی چند روز اخیر خبر مبتلا شدن بکتاش آبتین به این بیماری در صدر اخبار بود که در بهداری زندان اوین بستری شده است. در حالی که بهداری زندان ها مجهز به تجهیزات ویژه نمی باشند.
وضعیت در زندان های دیگر و به خصوص در شهرهای دور از مرکز به مراتب خطرناک تر است.
در این شرایط فاجعه ی کشتار انسانی، به حکم احترام به جان انسان ها ضروری است تا اگر تعقلی حاکم باشد، زندانیانی که عدم تحمل کیفر دارند و یا محکومیت جرم های سنگین ندارند، آزاد شده و یا به مرخصی روند تا شاهد بروز فجایع دیگر در زندان ها بر خلاف حقوق انسانی تمامی زندانیان نباشیم. دمیدن بیشتر بر آتش زیر خاکسترها موجبات خسران جبران ناپذیری خواهد گردید.
