چرا هپکو در محاق تعطیلی فرو رفته است؟

امروز هپکو سرگیجه دارد، فردا آذرآب، پس فردا فولاد اهواز و سیمان و پتروشیمی و راه آهن و ماشین سازی تبریز و بقیه ی کارخانه ها و صنایع به همین وضع دچار خواهند شد.

نزدیک به یک سال می گذرد که مدیران هپکو عوض شده اند. مگر علت تعویض مدیران قبلی، ناکارآمدی شان نبود؟

با آمدن مدیران جدید، کارگران انتظار داشتند که خونی تازه در رگ های این کارخانه ی عظیم ماشین سازی به جریان بیفتد، اما این انتظار برآورده نشده و پای تولید در این کارخانه در گل مانده است. خبرهایی که از کارگران بگوش می رسد، حاکی از آن است که مدیر جدید، نزدیک به دو ماه است که در کارخانه دیده نشده است. کارگران از این بابت نگرانند. نگرانی کارگران، ندیدن روی ماه! مدیر کارخانه نیست؛ آن ها نگران بیکار ماندن خود و نگرانتر از این، به فکر معیشت خانواده ی خود هستند. بیم آن می رود که دولت به بهانه ی غیبت طولانی مدیر و ناکارآمدی او، کارخانه را به بخش خصوصی واگذار کند تا یک «نیشکر هفت تپه» ی دیگری در اراک بوجود آید.

اما گمان قریب به یقین این است که دولت اساسا نمی خواهد هپکو فعالیت تولیدی اش را از سربگیرد، زیرا خوب می داند که با این وضعیت اقتصادی که گریبان او را گرفته، بعید است بازفعالی هپکو با آن سابقه ی مطالباتی کارگرانش، بتواند به کمک اقتصاد بیمار و فلج حاکم بر کشور بیاید. شاید هم عقلای اقتصادی دولت، زیان فعالیت تولیدی هپکو را بیشتر از زمانی می دانند که کارخانه رونق و جهش تولیدی اش را از سر بگیرد و نتواند- یعنی نخواهد- دستمزدهای کارگران را تا جایی افزایش دهد که مانع اعتراضات کارگران شود و آنگاه است که اعتصاب کارگران هفت تپه در اراک تکرار شود و به کارخانجات و صنایع دیگر نیز سرایت کند و اوضاع از همین که هست وخیم تر شود.

بعضی ها هم می گویند دولت جناب روحانی آنقدر مشکلات دارد و آنقدر چشم امید به کشور همپیمانش چین دوخته است که نیازی احساس نمی کند تا این بیمار نیمه جان را به ضرب قرص و آمپول سرپا نگه دارد!

و یا اینکه ناکارآمدی مدیران دولتی هپکو، کارخانه ای زیانده! روی دست دولت گذاشته است. اما کارگران می گویند با نظارت و دخالت شان می توانند بر کارخانه مدیریت کنند. این را اگر کارگران هپکو واضح و آشکار بر زبان نیاورده اند، اما کارگران هفت تپه بارها مطرح کرده اند. آن ها می گویند بگذارید به کمک کارگران، شوراهای واقعی ایجاد شود، بگذارید شوراهای کارگران بر کار مدیران کارخانه نظارت کنند، بگذارید کارگران اطمینان پیدا کنند که کارخانه به آن ها تعلق دارد، آنگاه خواهید دید که دست مدیران ناکارآمد و اختلاسگر کوتاه می شود و تولید، رونق را به خود می بیند.

امروز هپکو سرگیجه دارد، فردا آذرآب، پس فردا فولاد اهواز و سیمان و پتروشیمی و راه آهن و ماشین سازی تبریز و بقیه ی کارخانه ها و صنایع به همین وضع دچار خواهند شد.

سهراب مهدی پور- بازنشسته کشوری

*مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.