نظام جمهوری اسلامی در تنگنا

گفتگوی احمد رافت با شهریار آهی سخنگوی شورای مدیریت گذار،‌ کورش زعیم از جبهه ملی ایران و علی افشاری از جمهوری خواهان

 

در برنامه ساعت صفر از تلویزیون کلمه آقای احمد رافت گفتگویی با آقایان کورش زعیم، شهریار آهی و علی افشاری پیرامون شرایط کنونی و آینده جمهوری اسلامی داشت که گزارش کوتاهی از این گفتگو همراه با ویدیوی کامل آن منعکس می شود.

آقای کورش زعیم معتقد است که جمهوری اسلامی قدرت عبور از بحران کنونی را ندارد. ایشان در ادامه نگاهی به چند دهه اخیر انداخت و اضافه کرد «آقای خاتمی در واقع فروپاشی جمهوری اسلامی را عقب انداخت»، ما از انتخابات سال ۱۳۸۴ که همه چیز عوض شد و ما هم آنرا پیش بینی کرده بودیم، پیشنهاد یک طرح دولت موقت را برای گذار از جمهوری اسلامی دادیم؛ اما همانطور که می دانیم تظاهر کنندگان در سال ۱۳۸۸ سرکوب شدند و حدود ۱۳ هزار نفر به گفته خود عوامل حکومت دستگیر گردیدند. ایشان بعنوان نتیجه گیری این بخش از صحبت های خود گفت: جمهوری اسلامی وارد دوران فروپاشی شده است و در ادامه بخش دوم  صحبت های خود تاکید کرد که ما بزودی شاهد لغزش اینها خواهیم دید.

آقای شهریار آهی ضمن تایید تحلیل آقای زعیم و جبهه ملی گفت: نظام های توتالیتر معمولا سه فاز را پشت سر می گذارند: فاز انقلابی که با انفجار مشارکتی روبرو است و بهشت برین را وعده می دهد و اکثریت نیز می پدیرند. اما بعد از مدتی که کم کم پشتیبانی ها کم می شود و حمایت ها به حدود ۵۰ و یا ۶۰ در صد می رسد. از این مرحله فاز دوم آغاز می شود و عده ای از رفروم صحبت می کنند، زیرا حمایت ها در حال کاهش هستند و گفتمان غالب اصلاحات می شود. اما وقتی که میزان حمایت ها  به ۲۰ در صد رسید، که البته باید هم برسد چون هیچ نظام ایدپولوژیک مطلق نمی تواند طولانی مدت دوام بیارود، اینجا است که آن معادله مشارکت و مشروعیت معکوس می شود، یعنی هر چه مشارکت بیشتر شود مشروعیت کمتر می شود بنابراین مجبور می شود حلقه مشارکت را تنگ و تنگ تر کند که متعاقب آن نارضایتی بیشتر می شود. ایشان در ادامه نتیجه گیری کرد که جمهوری اسلامی اکنون به فاز سوم رسیده است جذابیت ایدئولوژیک خود را از دست داده، عقیده به نظام کم شده و فساد بیشتر شده است و نسلی آمده که دیگر این حکومت را نمی خواهد.

آقای آهی در بخش دوم صحبت های خود در رابطه با انتخابات امریکا گفت که حکومت این امید را دارد که مستاجر کاخ سفید عوض شود، اصولا طرز تفکر آنها بر «از این ستون به آن ستون فرج است» سوار است. اما فرق بین آقای بایدن و ترامپ کمتر است از فرق اینکه جمهوری رفتنی است یا ماندنی. به این معنی که اگر پیش فرض آنها این باشد که این رژیم ماندنی است، هم آقای ترامپ سیاست مماشات را دنبال خواهد  کرد و هم آقای بایدن. اما اگر فکر کنند که این رژیم به نقطه تکینگی رسیده است بفکر آلترنایتو و آینده بعد از جمهوری اسلامی خواهند بود.

آقای آهی معتقد است که چهار متغیر در رسیدن جمهوری اسلامی به نقطه تکینگی بسیار موثر هستند: شعار مشارکت کوچکتر و کوچکتر می شود و باید هم بشود زیرا اگر مشارکت را زیاد کنند سقوط می کنند. خونریزی کفایت که به علت متغیر اول بوجود می آید و مسایل لاینحل همچنان غیر قابل حل باقی می مانند. دیگری سیاست خارجی رژیم که قائم به نقوذ در منطقه است، اما الان میبینید که در عراق و لبنان چه قیامی علیه حضور جمهوری اسلامی راه افتاده که چاره ای جز عقب نشینی از جاهایی که روی آنها بسیار هم سرمایه گذاری کرده است ندارد. متغیر مهم دیگر اقتصاد است، رشد نقدینگی تصاعدی بالا میرود و این وضع قابل ادامه نیست و نظامن بانکی را ورشکسته خواهد کرد. این متغیر ها آن اندازه هستند که از یکی برای دیگری نمی شود کمک گرفت.

آقای علی افشاری می گوید: اینکه جمهوری اسلامی یک نظام تمامیت خواه است درست است. در گذر زمان نیز دچار زوال مشروعیت شده و در جامعه ایران نیز از سال ۹۶ یک گرایش انقلابی دست بالا را پیدا کرده و گرایشات رفرم به حاشیه رانده شده اند و البته سرکوب نیز بسیار زیاد شده است.

ایشان معتقد است که هنوز رژیم بر اوضاع مسلط است و به نقطه فروپاشی نرسیده است. ایشان در ادامه همین بخش گفت: که اگرچه این نظام نمی تواند طولانی مدت پایدار و ماندگار باشد، اما با اتکا به سرکوب و حامی پروری بسوی روسی شدن می رود. در این وضعیت تا زمانی که یک نیروی سیاسی با اراده جدی و توانایی های لازم در درون جامعه حضور نداشته باشد، امکان تغییر رژیم وجود ندارد.

آقای افشاری در بخش دوم صحبت های خود در پاسخ به این سوال که آیا بخش جوان هوادار نظام از قابلیت کافی برخوردار است؟ و آیا این احتمال وجود دارد که رژیم بار دیگر به اصلاح طلبان روی بیاورد، گفت: پاسخ منفی است و نظام به سمت بسته شدن پیش می رود. گرایش عمومی نیز به رای دادن نیست و فعلا حکومت  بسمت منسجم تر شدن و باز گذاشتن دست جناح تندتر حرکت می کند. ایشان در این بخش گفت در مورد فروپاشی قطعیتی وجود ندارد، و بعنوان یک فعال سیاسی معتقدم که اپوزیسیون رژیم باید یک ارزیابی واقعی از وضع موجود داشته باشد. ایشان ادامه داد: یک موقع است که فکر می کنیم که رژیم در آینده نزدیک فرو می پاشد که بنابراین باید برنامه دوران گذار و دولت جایگزین برنامه ریزی کنیم. اما زمانی که تصور شود که فروپاشی بزودی اتفاق نمی افتد راهبردهای دیگری را باید اتخاذ کرد، از جمله زمینگیر کردن نیروی سرکوب رژیم. ایشان در پایان این بخش از صحبت خود گفت که نیروی سیاسی جایگزین باید در داخل کشور  و با حمایت خارج بوجود بیاید و باید بتواند اعترضات را رهبری کند.

مشروح این گفتگو را در اینجا ملاحظه کنید: