گزارش میدانی همشهری از دانشآموزان ۵منطقه محروم که در ۶ماه گذشته فقیرتر و آسیبدیدهتر از قبل شدند. محدودیت در دسترسی به امکانات آموزشی بهویژه ابزارهای آموزشی هوشمند شکل جدیدی از نابرابری را در میان دانشآموزان پدیدار کرده است.
زخم ناسور ملکآباد
«برای خیلی از بچههایی که باید امسال مدرسه میرفتند، برگه حمایت تحصیلی صادر نشد. آمار ترک تحصیل در این منطقه بالا رفته و این کودکان در سکوتی آزاردهنده در حال حذف از چرخه تحصیل هستند. تعدادی از بچههای ایرانی بهدلیل مشکلات اقتصادی و اعتیاد شدید خانواده از تحصیل جاماندند و حالا کارگران کوچک کارگاههایی شدهاند که غیرقانونی از آنها کار میکشند. خانوادهها پول خرید شارژ اینترنت ندارند؛ چه رسد به خرید گوشی و تبلت. درحالیکه مدرسهشان اخیرا بهدلیل شیوع کرونا تعطیل شد و استفاده از آموزش مجازی اجباری شده.»
ملیحه میرجعفری که مسئول خانه علم جمعیت امام علی(ع) ملکآباد است، میگوید: جمعیت زیادشده، اما مدارس همان تعداد ماندند. مددکاران این منطقه میگویند با ادامه این روند احتمال ترک تحصیل به ۹۰درصد هم میرسد.
فرشته بختیاری، معاون آموزش جمعیت است و میگوید: کودکان ملکآباد و روستاهای اطراف مثل سلطانآباد و عربآباد و… نزدیک ۱۰۰کودک میشوند که از طرف جمعیت حمایت میشوند.۵۰نفر از این کودکان، بازماندههای از تحصیل در سالهای قبل بودند و ۵۰نفر در کلاسهای کمکآموزشی شرکت میکردندامسال تعدادشان دو، سه برابر شده. بچههایی هستند که به هر دلیل مدرسه نرفتهاند؛ مثل بزرگی سن یا نداشتن برگه از دفتر کفالت، یا ایرانی هستند و برایشان شناسنامه نگرفتهاند؛
آموزش و پرورش باید برای تمام دانشآموزان تبلت دانشآموزی بخرد. یک خانواده چند گوشی میتواند در خانه داشته باشد؟ آن هم خانوادههای روستایی و مناطق حاشیه و مهاجر که حداقل ۴، ۵فرزند دارند. آموزش و پرورش میگوید سیمکارت دانشآموزی میدهیم با ۴گیگ اینترنت رایگان. بعدش را چه کنند؟
حنانه نوایی، مسئول ثبتنام دانشآموزان جمعیت امام علی(ع) ملکآباد میگوید: مدیر مدرسه ثبتنام را مشروط به پرداخت شهریه ۳۰۰، ۴۰۰هزار تومانی کرده.
زهرا کهرام، مسئول خانه علم جمعیت امام علی(ع) در پاکدشت است و امسال با موارد عجیبی از ترک تحصیل کودکان این منطقه مواجه شده. بچههای حاشیه فرونآباد که قبلا روستا بوده، شرایط تلختری دارند. مدیران و معلمان همراه نیستند و درد این کودکان را نمیشنوند. در این مدت تنها پول ۳ تبلت برای این دانشآموزان جور شده. تعدادی موبایل و تبلت دست دوم را هم خیران آوردهاند. اما مشکل یکی دو تا نیست.
«تکلیف بچههای بلوچ پاکستانی مشخص است، آنها نه شناسنامه دارند و نه مدارک هویتی. بچهها، زبالهگرد و کارگران سرچهارراهند. هیچ مدرسهای حاضر به ثبتنام آنها نیست. کودکان افغان، غیرمجاز که باشند، باید از دفاتر کفالت برگه حمایت تحصیلی بگیرند. امسال این برگهها برای دانشآموزان جدید صادر نشد. گفتند ظرفیت سایت بسته شده.»
ریحانه شیرازی، مددکار خانه ایرانی جمعیت امام علی(ع) دروازه غار میگوید بعضی مدارس دید منفی به کودکان غیرایرانی دارند، کافی است کودکان تبلت یا گوشی نداشته باشند تا حذف شوند. مدیران مدرسه به سرعت پرونده دانشآموز را آماده میکنند برای تحویل. پارسال روپوششان را ۶ماه بیشتر تنشان نکردند اما امسال گفتهاند دوباره روپوش بخرید. خود بچهها هم ناامید شدهاند. نیره، نگین، عاطفه و سمیرا امسال را طور دیگری شروع کردند، چشمان حسرتزدهشان به نیمکتهای مدرسه خیره مانده و دستان پرزحمت ایلیا و دوقلوهای فاطمه، زیر خشتها تاول زده. آنها نام خود را در دایره بزرگی از کودکان بازمانده از تحصیل و بیسواد ثبت کردند، تا موج جدیدی از بیسوادی کودکان رقم بخورد.
زهرا جعفرزاده- خبرنگار
منبع: اسکان نیوز