واژه «گورخواب» برای نخستین بار توسط شیده لالمی در این گزارش استفاده شد و بجاماند.
ریان عباس زاده
شیده لالمی روزنامه نگار گرانقدر ایران در کمتر از ۴۰ سالگی می گویند با باز کردن شیر کاز مرگ و خودکشی را برگزید.
امری که در فرایند قتل های زنجیره ای و اعدام های خاموش و بی صدا علیه فعالان سیاسی و روزنامه نگاران معمولا استفاده می شود. مرگ خاموش رضا صفدری متفاوت مجری تلویزیون نیز در همین دسته قرار می‌گیرد و صدهای دیگر.
حتی خانواده این روزنامه‌نگار جوان در پیامی مرگ او را «انتخاب باورنکردنی» اعلام کرده‌اند.
شیده لالمی متولد سال ۱۳۶۰ و از روزنامه‌نگاران موفق ایران در حوزه اجتماعی بود. او دبیر سرویس جامعه روزنامه «همشهری» و دانشجوی دکترای ارتباطات و روزنامه‌نگاری در دانشگاه «علامه طباطبایی» بود. شیده لالمی پیشتر در خبرگزاری «میراث» و دبیر سابق «ایرنا۲۴» بود و گزارش‌های ماندگاری در حوزه مشکلات شهری و زنان کار از او بجا مانده است.
یکی از معروف‌ترین گزارش‌هایی که در حوزه شهری زیر نظر او کار شده گزارش مربوط به «گورخواب‌‌ها در تهران» است. واژه «گورخواب» برای نخستین بار توسط شیده لالمی در این گزارش استفاده شد و بجاماند.
یکی از گزارش‌های معروف شیده لالمی درباره زندگی تهیدستان در جنوب تهران با عنوان «نان را از هر طرف که بخوانی نان نیست» بود.
او همچنین گزارشی از تحلیل محتوای روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها در اعتراضات سراسری آبان برای کانون صنفی روزنامه‌نگاران با عنوان «رسانه‌ها در آبان ۹۸ صدای مردم نبودند» تهیه کرده بود.
گزارش دیگر وی درباره سقوط هواپیمای اوکراینی بود که آن نیز برای کانون صنفی روزنامه‌نگاران تهیه شد.
ورود به همین چند حوزه زرد و نارنجی و قرمز حکومتی، برای قتل یک روزنامه نگار کافی است.
