در گفتگویی که آقای احمد رافت با آقایان فریدون احمدی و کاوه آهنگری داشت به شرایط امروز کشورمان پس از شیوع ویروس کرونا و موقعیت کنونی حکومت و اپوزیسیون پرداخته شد.
فریدون احمدی معتقد است که در شرایط امروز کشور، ما با نبود یک دولت مرکزی روبرو هستیم، حکومت حتی در روزهای آغاز این فاجعه هولناک عملا حضور نداشت. آنها شیوع بیماری را مسکوت گذاشتند و بنابراین باید گفت که بخشی از قربانیان را باید به پای عملکرد و سیاست های آن گذاشت.
وی ادامه داد: حالا هم حکومت پس از جهانی شدن شیوع این بیماری می خواهد به جهانیان بگویند که عامل قربانی شدن مردم ایران تحریم های اقتصادی هستند. یعنی باز هم شیوع این بیماری و جان مردم را به منافع و سیاست هایی که در پیش دارند پیوند می دهند.
وی در بخش دیگری از این گفتگو گفت: در شرایط امروز نهادهای خودیاری مردمی شکل گرفته اند چون می بینند که حکومت نمی تواند تصمیم بگیرد و دچار تضادهای درونی و اختلافات جناحی است.
کاوه آهنگری در همین رابطه افزود که رژیم اجازه حضور و رشد نهادهای مدنی را نخواهد داد، مگر اینکه نهادهای مردمی به یک رو در رویی جدی با رژیم برسند. بنابراین این یک امید واهی است، اگر فکر کنیم که رژیم اجازه خواهد داد که نهادهای مدنی کار را در دست بگیرند.
فریدون احمدی اما معتقد است که ما شرایط را نباید ایستا ببینیم. شرایط قطعا به سمتی خواهد رفت که ارگانهای سرکوب رژیم کارآیی خود را از دست دهند و فلج شوند. مردم نیز خواهند دید که باید روی پای خودشان بایستند. تجربه هم نشان داده است که در اینگونه موارد مردم با سازماندهی مناسب به میدان خواهند آمد.
کاوه آهنگری در رابطه با وصعیت فعلی اپوزیسیون گفت: اپوزیسیون ما مشکل جدی دارد. اپوزیسیون یک اپوزیسیون برنامه محور نیست و هر کس ساز خود را می زند و برنامه جامع و مشترکی وجود ندارد. ما قبل از هر چیزی به یک چالش جدی گفتمانی نیاز داریم. اپوزیسیون باید خود را آسیب شناسی کند و یگدیگر را بطور مشخص و دقیق نقد کند و از کلی گویی پرهیز نمایند.
از نظر ایشان مهمترین مسئله ای که مانع اتحاد اپوزیسیون شده مسئله ملی است. برنامه سیاسی جامع و مشترک اپوزیسیون باید متوجه دینامیزم درون کشور شود. ما باید ببنیم مردم مناطق مختلف کشور و هر بخش و منطقه ای با چه انگیزیه ای وارد مبارزه برای برانداختن این رژیم می شود.
فریدون احمدی در ادامه این بحث و گفتگو به نقد نظرات آقای آهنگری پرداخت و گفت:
در اینکه باید مجموعه اپوزیسیون خود را نقد و آسیب شناسی کند تردیدی نیست. اما توافق حول همه مسایل امکان پذیر نیست و وقت آن را هم نداریم و اپوزیسیون این راه را در این چهل سال اخیر تجربه کرده و به نتیجه نرسیده است. ما باید پلورالیسم را در میان اپوریسیون به رسمت بشناسم و سعی کنیم روی اشتراکات خود تاکید کنیم و به توافق برسیم.
وی در ادامه تاکید کرد اپوزیسیون در این رابطه پیشرفت های جدی کرده است. اکنون به درک گسترده تر و فراتر از سازمان و گروه خود رسیده ایم و سعی می شود روی نقاط مشترک به توافهم برسیم و اینکه چگونه میتوان از این حکومت کذر کرد؛ و البته در نهایت داور نهایی مردم هستند که چه شکلی از نظام سیاسی را می خواهند.
مشروح این گفتگو را در اینجا ملاحظه کنید:
