آرش آذرخش، خرداد ۱۳۹۹-
بار عمده مبارزات مردم ایران ، بویژه در دو دهه اخیر بر دوش کارگران و مزدبگیران بوده و در سالهای اخیر در دو خیزش و قیام دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ فرودستان نیز به این کاروان سرنوشت ساز پیوستند. .
مبارزات کارگران و مزدبگیران در ایران عمدتا خصلت مدنی، صنفی، بخشا سیاسی و بعضا گذارمحور داشته و عمدتا مطالباتی است، اما مبارزات فرودستان به خاطر فقدان ملاء های اجتماعی و ساختاری، عمدتا خیزشی و بعضا شورشی است و سمت و سوی گذار محور و سرنگونی طلبانه دارد.
متاسفانه مابین مبارزات مطالبه محورانه کارگران و مزدبگیران با مبارزات گذار محور و سرنگونی طلبانه فرودستان به صورت متقابل همدلی و هم آهنگی وجود ندارد. یعنی زمانی که اعتضابات واعتراضات کارگران و مزد بگیران از قبیل معلمان و کارمندان جزء ، کامیون داران، رانندگان اتوبوس و … در جریان هست، از اعتراضات و شورشهای فرودستان خبری نیست .در عوض زمانیکه قیام و شورش فرودستان به راه می افتد، از اعتصابات و اعتراضات کارگران و مزد بگیران اثری نیست. در حالیکه این پیوند و همدلی یک پیوند موثر و تاریخی است.
تنها جریاناتی که در هر دو حالت اعلام همبستگی و حمایت میکنند، جنبش دانشجویی و جنبش زنان هستند. یعنی هم از قیامها و خیزشهای گذار محور فرودستان حمایت کرده و حتی حضور فعال دارند و هم در مبارزات عمدتا مطالبه محور کارگران و مزدبگیران. این دو جنبش علیرغم اینکه صنفی و مدنی هستند، اما آشکارا در سر بزنگاه ها دارای کارکردهای سیاسی موثر و بعضا به طور مشخص گذار محور هستند.
متاسفانه در این میان روشنفکران، نویسندگان، هنرمندان اگر چه به صورت موردی از کلیت نظام و جنایات فوق العاده وحشیانه اش مثل کشتار وحشیانه معترضین در آبانماه انتقاد کرده و آنرا محکوم میکنند، اما در هیچ کجا حضور فعال تاریخی و هدفمند ندارند.
جدای از همسویی دو جنبش زنان و دانشجویی با کارگران، مزدبگیران و فرودستان در موارد کوناگون، جامعه سیاسی ایرانیان که نبض آن عمدتا در خارج از کشور می زند، نگاهی دو سویه بر مبارزات کارگران، مزدبگیران و فرودستان دارند.
دسته اول اگر چه از مبارزات مطالبه محور کارگران، مزدبگیران، زنان، دانشجویان و دیگر اقشار جامعه نظیر بازنشستگان، مالباختگان و …. تلویحا و عمدتا ابزاری حمایت میکنند، اما تکیه عمده آنها بر مبارزات سرنگونی طلبانه فرودستان و جوانان یا ارتش بیکاران و مبارزات شورشی و جنبشی آنان هست و در سر بزنگاه ها سعی در دمیدن تنور خشم فرودستان دارند تا روند سرنگونی و براندازی رژیم و نهایتا انقلاب صرف سیاسی را سرعت بخشند.
دسته دوم جامعه سیاسی بر این باور هست که از دل مبارزات مطالبه محور کارگران، مزدبگیران، زنان، دانشجویان و غیره رهبران میدانی و سازماندهنگان سیاسی جهت ایجاد توازن قوا در مصاف با رژیم جمهوری اسلامی شکل گرفته و رژیم را تا مرز سرنگونی وادار به عقب نشینی می کنند.
این دسته از اپوزیسیون در جامعه سیاسی، هیچ طرح و برنامه مشخص جهت گذار از رژیم و سرنگونی ندارند و بر این باورند که خود رهبران میدانی و سازماندهندگان واقعی که از دل مبارزات مدنی، صنفی و تا حدی سیاسی بیرون می آیند، میتوانند مسیر و نقشه راه را نعیین کنند.
در این میان ، خوشبختانه در اپوزیسیون سیاسی رژیم، گرایشی بوجود آمد که خواهان یک ائتلاف ملی، دموکراتیک و فرا گیر از میان تمامی دست اندرکاران مبارزات مطالبه محور و مبارزات گذار محور هست.
شورای مدیریت دوران گذار این گرایش را عمدتا نمایندگی میکند و تا کنون قدمهای بررگی هم بر داشته است.
شورای گذار در این رابطه با دو جالش حیاتی مواجه می باشد:
۱ – چگونه مبارزات مطالبه محور را با مبارزات گذارمحور پیوند بزند، بدون اینکه مبارزات مطالبه محور کارگران و مزدبگیران را که نقشی به سزا در تحولات آینده و در انقلاب پیش رو دارند، نادیده بگیرد.
۲- قیام فرودستان را چگونه هدایت کند که دنباله روی عناصر و جریانات پوپولیستی ، اولترا ناسیونالیستی و یا شبه فاشیستی نشوند و از سوی دیگر مظلومانه توسط رژیم سرکوب گر جمهوری اسلامی سرکوب و قتل عام نگردند.
برای این کار لازم هست تا:
۱ – شورای گذار به عنوان یک ائتلاف فرا گیر ملی و دموکراتیک، با تکیه بر سه محور عدالت، توسعه و رفاه مراحل گذار از رژیم را مشخص کند.
۲- شعارهایی را مشخص کند که عامل ایجاد پیوند و هم دلی مابین کارگران، مزدبگیران و فرودستان باشد،
زیرا قیام فرودستان و حاشیه نشینان در راه هست.
باید در صدد طرح شعارها و راهکارهایی باشیم که این بار فرودستان تنها نمانند. بلکه اعتراضات و خیزش های خیابانی فرودستان همراه با اعتصابات سراسری کارگران و مزدبگیران و… منجر به بر کناری و سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی شود.
@arash1934
*مقالات و دیدگاه های مندرج در سایت شورای مدیریت گذار نظر نویسندگان آن است. شورای مدیریت گذار دیدگاه ها و مواضع خود را از طریق اعلامیه ها و اسناد خود منتشر می کند.
