گمان بر این است که اگر آمریکا تهدید خود برای بستن سفارت را عملی کند، این اقدام را می‌توان سرآغاز اجرای طرح نظامی این کشور در عراق علیه نیروهای حشد شعبی و طرفداران جمهوری اسلامی قلمداد کرد.
صابر گل عنبری
حملات به اماکن دیپلماتیک و پایگاه‌ها و نیروهای آمریکا از چند روز قبل از سفر مصطفی کاظمی به واشنگتن به شکل قابل توجهی افزایش یافته و در روزهای اخیر هم شدت خاصی پیدا کرده و در کنار اختلافات بر سر قانون انتخاباب به مساله داغی تبدیل شده است.
در واکنش به این حملات، اخیرا وزیر امور خارجه آمریکا تهدید کرده است که در صورت تداوم آن‌ها کشورش سفارت خود را خواهد بست. این سخنان مایک پومپئو مورد استقبال مخالفان حضور آمریکا در عراق قرار گرفته و برخی می‌گویند چه بهتر از این که این سفارتخانه تعطیل شود. اما به نظرم مساله جای تامل و دوراندیشی دارد و این که تصور شود بستن سفارت آمریکا در عراق به معنای پایان حضور این کشور و قطع رابطه آن با بغداد باشد، بیشتر نوعی خیال‌پردازی است تا واقعیت‌نگری. آمریکا که سیاست فشار حداکثری را برای مقابله با سیاست منطقه‌ای ایران و تضعیف نقش و نفوذ آن در پیش گرفته است به این سادگی عراق را که مهم‌ترین تیول آن در خاورمیانه برای مهار ایران و در آینده ترکیه و جهت برقراری نظم نوین خود در منطقه است، واگذار نمی‌کند و از دست نمی‌دهد.
گمان بر این است که اگر آمریکا تهدید خود برای بستن سفارت را عملی کند، این اقدام را می‌توان سرآغاز اجرای طرح نظامی این کشور در عراق علیه نیروهای حشد شعبی و طرفداران جمهوری اسلامی قلمداد کرد. از این رو، این احتمال وجود دارد که به حمله گسترده به پایگا‌های این سازمان و ترور رهبران و فعالان آن اقدام بکند.
گفته می‌شود پومپئو به برهم صالح رئیس جمهور عراق اطلاع داده و به نوعی تهدید کرده که در صورت تداوم حملات به منافع آمریکا این کشور واکنش جدی نشان می‌دهد.
از دیگر سو، به نظر می‌رسد که دولت آمریکا و شخص ترامپ در این موسم انتخاباتی بی‌رغبت نباشد تا نزاع با ایران را بیش از هر زمانی امنیتی کند.
یادداشت های متنوع و بیشتری را در صفحه تریبون آزاد شورای مدیریت گذار بخوانید
در این حال و وضع دولت عراق در سایه حساسیت و شکنندگی بی‌سابقه اوضاع وزیر خارجه خود فواد حسین را به تهران فرستاد تا مقامات ایرانی را به فشار بر مخالفان حضور نیروهای آمریکایی برای توقف حملات خود مجاب کند؛ اما توقف این حملات چندان محتمل نیست.
آمریکا با ورود احتمالی خود به فاز نظامی علیه حشد شعبی در واقع در صرافت برهم زدن ریشه‌ای معادلات و مناسبات قدرت پساصدامی در داخل عراق در جهت تقویت موقعیت نیروهای نزدیک به خود و دولت الکاظمی و تضعیف نفوذ ایران است.
به هر حال، اوضاع عراق این روزها شکننده‌تر از هر زمانی است و روزهای پرتنش دیگری در این کشور قابل پیش‌بینی است و باید منتظر ماند و دید به کدام سمت و سو می‌رود. شکل‌گیری دولت اقتدارگرای دیگری در عراق دور از انتظار نیست.
